Düşlerimde bir kız yaşardı,
Yalnızlığı severdi, eskiden
Anlatmak zordu sözlerle,
Kaçardı, bakıp bakıp
Ela gözleriyle.
İrkildim...
Elimdeki o an ile....
‘’Durmak yakışamaz’’
dedim kendime....
durmadım....
Aykırı şehir,
yitik düzen,
gürültü sempozyumu...
Anladım senin yokluğunu...
Gözlerini kapattı hayat.
Ölümle sevişmekten gelen,
Kuşlar kondu,
Sırayla alnına.
Gözlerini açmadı hayat...
Kendiminkini çizemediğim,
Çizdiklerimden gidemediğim.
Senden vazgeçemediğim,
Sonumu seçemediğim.
Bugün yağmur geldi yanıma,
Dolaşmalıyım gri bulutlarda.
Yine canım sıkılmalı,
Şiir yazmalıyım
Kendime kalmalıyım.
Zaman;
Kendini kandıramadığından,
Eskiyorum...
Ve her geçen gün,
Küfleniyorum...
Daha dün gibi,
Biraz önce yattım,
Biraz sonra kalktım.
Hep seni düşündüm.
Gidip sarhoşlara mı takılsam?
Gökyüzüne dalıp yıldızlarla mı uğraşsam?
İlkay’a;
Beyaz güller sevdi suratımı,
Ve sen geldin aklıma.
Ve ben bu defa;
Daha fazla özlüyorum,
Bana söylediğiniz bütün yalanları,
Biliyorum.
Kendimi yalanlarınızdan seçiyorum,
Yalan oluyorum.
Kurşun kalemle aynalara yazıyorum,
bazen insan kendine birşeyler söyler sonra yine kendine cevap verir..