Hilmi Tanrıkulu Şiirleri - Şair Hilmi Ta ...

Nerdeyim? sanki yaşadıklarım beni sevmiyor gibi... bir ada tekbaşıma ölüme terkedilmiş gibiyim ve tek mal varlıyım iki parça giysim olduğu halde ve bu adayı kimsenini hiçbir zaman bulamayacağı halde hırsızlardan korkuyorum...neyim ben ve kimim? yaşananlar nerdere? neler yaşayacağım? delimiyim? hayır. sadece aşık ve adasında yalnız bir yürek...yalnızlık iyidir... güçlüdür yalnız insan...öyleyim ki; yaşamıyorum, ölmedim...ellerim bedenimi arıyor bulamıyor...sonumda yok, başlangıcımda... gözlerim paramparça ve hiçbirşey göremiyor...kendimi ve yaralarımı göremiyorum.konuşuyorum olmayan birsürü insanla ama, şarkı bile söyleyemeycek kadar kekemeyim...koşmuyor, uçmuyorum ama gidiyorum...ölmedim, yaşamıyorum...

bir gün beni öldüreceksiniz;
ah benim sevgili kabuslarım...

Aramızda mevsim farkı var,
Sen yazsın,
Ben sonbahar....
Hep hüzün;
Senden bana kalanlar.....

Bir düş kurmuşum,
Uyuyormuşum...
Hatta rüyalarım varmış...
Hatta rüyamda komşularım yaşıyormuş...
Yaşları yeni geçmiş yasakları,
Sevmişler, evlenmişler...

Giriyorum,
Girdim… müsadenle….
Kendi evime,
Sonra ağıtlara baktım,
Aramadım…
en orospu halleriyle,

Radyoyu açıp,
Bir şarkıyı beklemek gibisin…
Heyecanlı ve kısıtlı.
Hele sen gelince bir sevincim var ki;
Yüreğim cinnet,
Gözlerim kan çanağı…

Yanımdasın,
Hemen yanımda
Dokunacak kadar,
Aramızda bir tek,
Sayfalar var.

Sen gerek...
Bir anlık bakışlarıma.
Göz kapaklarımın,
Altına...

Korku mumlarla, hep yanmakta.

Kış kendini sakladı,
Ağaçlar çiçek açtı.
Matematiğe vurdu güneş, şehri
Sayım günü sessizliği çıktı...
Ve dünya utandı kendinden....
Toprak bedenim istemediğinden,