Hikmet Küçük Şiirleri - Şair Hikmet Küçük

Uğur böceklerinin nesli tükeniyor.
........................................Gazeteler

Umudumuzu taşıyan,
Tüm dallar kırıldı birer birer.
Önce nallar çekildi hayatımızdan,

Göklerden kırmızı bir şimşek çaktı,
Girdi damarıma kan oldu aktı,
Tatmayan ne bilsin, nasıl sevda bu,
Ateşi bir değil, bin volkan yaktı.

Elmas kıyaslanmaz bakırdan tasla,

Ey Mehmetçik! kayalardan aşağı akarsın,
Kanatların altına bir çift pençe takarsın.

Kükrediğin zaman inler, ovalar ve dağlar,
Ardından ağlar, analarla birlikte çağlar.

Günaydınlar olsun ey âfitâb-ı gülzârım benim,
Âfitâb görüverse kıskanır ol ruhsârın senin.

Doğduğun yer pek güzelmiş, gölleri dağları varmış,
Amma sen doğunca sönük kalmıştır diyarın senin.

Uzakta bir nokta, galiba ışık,
Kaç gün oldu unuttum, ellerdeyim.
Olsun, ruhum buna alışık,
Zamanın başında, ezeldeyim;
Sanırım tüneldeyim.

Porsuk;
Nazlanarak akıyor,
Şırıl şırıl…
Yatağından,
Gelen geçene bakıyor.
Yanaştı bir kayık, nehirdeyim,

Aşk nedir sorarsan, gönlümce,
Olmazları oldurandır aşk,
Kürreyi olmazdan çok önce,
Zerre içre doldurandır aşk.

Bazen varıp kara taşında,

Güzel Allah, isimlerinde duruldum,
Muktedirsin, güçlüsün sana vuruldum.

Melîksin elindedir saltanat,
Hâliksin, Bâri’sin yarattın kâinât.

Varıp deyin ki bebek katiline,
Yaptıkları hep yanına kâr mıdır?
İt dersem, övgü dolanır diline,
Kabına edeni acep var mıdır?

Bu toprağın bak üstü var altı var,

Et ile tırnak şöyle dursun,
Damar ile kan olmuşuz biz,
Ayrılmayız, ayrılamayız,
Can ile canan olmuşuz biz.

Bir gün Battalız bir gün Osman,