Hikmet Küçük Şiirleri - Şair Hikmet Küçük

Güneyden her rüzgar estikçe ağladım,
Gözyaşım birikti, adı Fırat kaldı.
Şu dilimdeki yanık Kerkük türküsü,
Irak’ımdan hatıra buruk tat kaldı.

Masalları uzundu bin bir geceden,

Bir kitap.
Yaratanın yarattığını,
Muhatap aldığı hitap.
Okunası bir kitap,
Kokulası bir kitap.
Uykuları bölmemek için,

Araba Eskişehir’den Polatlı’ya doğru,
Ağır ağır ilerliyordu.
Sakarya, bir sağımda, bir solumda.
Kıvrım kıvrım.
Belli ki anlatacakları var.
Belli ki, bir sırdaş arar.

Aşkımı anlatmaya tâkat yeter mi,
Bir ömür sürer, takat yetse de eğer.
Yarin yanında geçen ömür biter mi,
Biterse bitsin gülüm, bin ömre değer.

Yardan başka, her gelen bana cefâdır,

Nasıl topraktır bu, her tarafı sevda dolu,
Gökten, deniz kenarına düşmüş Anadolu.

Alparslan, Malazgirtte öyle bir nara olmuş,
Bu ses Eskişehir’den, Edirne’den duyulmuş.

Porsuk çayını aştım,
Karşı ovaya göçtüm,
Karşı ovanın varıp,
Ekinlerini biçtim.

Kalabak suyu içtim,

Senden ayrı her anım,
Yalnızlığa kor beni,
Aramakta dermanım,
Görme sakın hor beni.

Güzdeyim, hazandayım,

Yakınında oluversem,
Ravzandaki tüller gibi.
Nalınına doluversem,
Hicretteki çöller gibi.

Semaları aşıversem,

Bu gün muharremin onu, aşura günüdür,
Aşkın, ateşi söndürdüğü sevda günüdür,
Gönüller yelken olmuş bu gün, tufanlar aşmış,
Göklerden Yusufum’a haber, büşra günüdür.

Bu günün hatrınadır, Kızıldeniz geçildi,

Sabah sabah çıktım yola
Selam verdim sağa sola
Eşkalimi benzetmişler
Yolum düştü karakola

***