Hikmet Küçük Şiirleri - Şair Hikmet Küçük

Pek te nazlıdır,
Öyle kolay gelivermez.
Duygu bekler, sessizlik bekler,
Gününü bekler, anını bekler.
Yazılınca da bir heyecan,
Koşuşturur melekler.

Hilal kaşını gördü göreli,
Gözüm mehtabı aramaz oldu.
Ona kafesler ördü öreli,
Gönlüm muhabbet kuramaz oldu.

Bir gün ismini anarak attı,

Cam buğulu, soğuk ve hissiz,
Sokak, yoksan ne kadar da sessiz.

Saatlerdir neredesin, kayıpsın,
Seni bekleyen gözler ne yapsın?

Güller derip sunsam sana
Gönlün bana açar mısın,
Yoksa ceylan gibi sekip,
Önüm sıra kaçar mısın.

Deryaları aşsam gelsem,

Telefonumdan akıp,
Matrikse girip daldım.
Selam kelamı çakıp,
Hemen yerimi aldım.

O an dazlağın biri,

Vaha sanıp gözlerinden,
İçmek isterken kayboldum,
Derde şifa sözlerinden,
Seçmek isterken kayboldum.

Ak yanağında allara,

Ey imam nerdesin, uyuyup mu kaldın,
Yoksa gaflette misin dünyaya daldın?

Oku artık ezanı, kaldır perdeyi,
İndireyim bir an önce şekerpareyi.

Dışarıya attım kendimi,
Nereye gittiğimi bilmiyorum…
Uzun süre dönmezsem,
Ve merak edersen,
Güvercinlere sor beni.

Güzel çocuk sen güzelsin, dinin de güzel,
Senin dinin İslam, güzel insana özel.

Allah vardır ve tektir, her şeyin başıdır,
Allah, inanan insanların yoldaşıdır.

Unutulmuş, yalnız bir fener,
Arkadaşı martılar…
Enginlerde sessizce,
Kendi halinde yanar.

Fenerin gözdesi var,