Hikmet Küçük Şiirleri - Şair Hikmet Küçük

Dertli gönlüm hoşaldı,
Ona artık eş geldi.
Gam keder hep boşaldı,
Semaya güneş geldi.

Cümle canlı uyandı,

Yılda bir kez coşar gönlüm,
Bu seneki yaza düştü.
Sevdam oluk oluk akıp,
İnce belli kıza düştü.

Sümbülü andırır başı,

Ey gitti gideli hasreti artan, gel artık,
Yokluğun sebebiyle gözden akan, sel artık.

Öyle sis kapladı ki yeryüzünü ardından,
Bir sabah dönüver de, karanlığı del artık.

Sabah erken kalktım hemen önlük taktım,
Vardım hanım önüne bir selam çaktım.

Aldım direktifi banyoya koştum,
Çamaşırı yıkarken o biçim coştum.

Müşterinin biri girerken,
Diğeri çıkıyordu.
Karşı kaldırımda yaşlı bir amca,
Buğulu gözlerle
Hiper markete bakıyordu.

Bir durağa önce gelenler,
Acaba niye,
Sonradan gelenlere
Bazen acıyarak,
Bazen de küçümseyerek bakarlar?
Hani durağa daha geç gelmek,

Dağınık, salınık saçlım,
Acı çektirmeye amaçlım.
Bir kez de benim için,
Savuruversen saçlarını,
Telleri rüzgarla taçlım.

Şu gördüğüm melek değil ki, yerdedir,
Beşer amma, afet-i devrana benzer.
Gözünde yakut, gülüşünde inci var,
Hazinedir, servet-i sultana benzer.

Geçtiği yer ihya olur, abad olur,

Söğüt’ün yarlarında dellenmişim ben,
Haydin ya Allah deyu dillenmişim ben.

Şeyh Edebali okumuş ezanımı,
Aleme nizam için yollanmışım ben.

Geldi artık sonbahar, düşüyor yapraklar,
Belli cümbüş bitmiş, kokmaz oldu topraklar.
Ağaçlar renklerini sıyırıp attılar,
Şehrin siluetine renksizlik kattılar.
Parktan çocuk sesleri gelivermez oldu,
Seslerin yerine, derin sessizlik doldu.