Hikmet Küçük Şiirleri - Şair Hikmet Küçük

Bak, yağmur başladı sema akıyor,
Düşen damlalar yüzümde şakıyor.

Akan damla değil incecik bir ip,
Yağmursuz günde ruh daha bir garip.

Yaşlı elden alıp ta,
Taşıdın mı arkadaş?
Kedi başı elleyip,
Okşadın mı arkadaş?
Mecnun gibi yıllarca,
Dolaştın mı arkadaş?

Semada bir iş var bu gece, belli.
Rahmet,
Bereket,
Mağfiret.
Her ne varsa
Müjde adına,

Bu yürek boşa değil, sevdaya atar,
Sevmesi sesli değil, için içindir.
Yürek yanına alır, ruhu da katar,
Ruhların yaratılması aşk içindir.

Ruhsuz yürek içi boş, ne işe yarar,

Yaralanmış arslana, yeniden candır Çanakkale,
Toprağı yavuklu bilene canandır Çanakkale,
Şimşeklerin gözden çaktığı devrandır Çanakkale,
Ölümü inkar, şehadete imandır Çanakkale,
Karşı kıyıda yankılanan ezandır Çanakkale,
Mahşer yeri kurulmuş, işte mizandır Çanakkale,

Dün gece rüyama girdin, yüzün pek ak gibi geldi,
Altındaki binek hızlıydı, burak gibi geldi.

Kandilde göz yaşlarımız ardından sel oldu aktı,
Doğduğun gece gökyüzü, daha berrak gibi geldi.

Ben, kalabalıklar ortasında yalnız biri,
Nereye dönüp baksam, hepsi aynı yüzlerin.
Arayıp duruyorum, ezeldeki kaderi,
Birbirinden farkı yok, geceyle gündüzlerin.

Sen, balıkçı ağından kurtulmuş deniz kızı,

Ben ve şehir;
Gecenin serseri aşıkları…
Ben köşelerde nöbetteyken,
Şehrin yanıverdi ışıkları.

Kim demiş cansızdır

Ben aşka aşık oldum,
Aşkın evini buldum,
Ev benim içimdeymiş,
Ben içime vuruldum.

Sevdinse hüner sende,

İlim irfan kıtsa sözde,
Tuzsuz pişmiş aşa benzer,
Aşk zerresi yoksa özde,
İçi serttir, taşa benzer.

Kalp kırmağa bakma sakın,