Hikmet Küçük Şiirleri - Şair Hikmet Küçük

İçimde hoşluk hayrola,
Doğan güneş başka bu gün,
Olsa olsa bayram ola,
Herbir duygum aşka bu gün.

Bahanedir tatlı şeker,

Şu dünyanın ortası yok mu kardaş,
Miktar bazen çok bazen az oldu.
İklim değişince yavaş yavaş,
Mevsim bazen kış, bazen yaz oldu.

Sevdim doyamadım, bir hoş oldum,

Sen ki alemlere rahmetsin, yüce Ahmed’sin,
İki cihan güneşi Hazret-i Muhammed’sin.

Yüzün suyu hürmetine yaratıldı âlem,
Cennet kapısına ismini yazmıştı kalem.

Neylersin katı, yatı, tahtı,
Hür değilsen, hepsi oluverir bir kafes.
Bin dünyayla değişilmez,
Özgürce çekilen tek nefes.

(Eskişehir 30/7/2005)

Gönlüm ateş olup yansa ne fayda,
Varıp kutuplara daldıktan sonra.
Resmine bakarak kansa ne fayda,
Bir buseye muhtaç kaldıktan sonra.

Çok bahane bulup, uğradım sana,

Desinler ne çıkar kardaş,
Bu adam deli desinler.
Ne kılıksız vatandaş,
Herhalde köylü desinler.

Pahalı bir hırka değil,

Kara gözün, kısık bakışın, zindan,
Olsun varsın, müebbete yor gülüm.
Uğruna severek geçerdim candan,
Sensiz kalmak, bin idamdan zor gülüm.

Doyamadım kirpiğine kaşına,

Bir gün bir şişeden
Bir cin çıkıp,
Dile benden ne dilersen dese,
Dileyeceği şeyi tasarlamıştı.
Sadece bir gün,
Sallanmayı isteyecekti.

Bütün verileri girdiler,
Mutlulukla ilgili.
Mutlu insanların hayatlarını,
Savaşsız geçen yılların ayrıntılarını…
Yani mutlulukla ilgili her şeyi,
Yani eşitliğin sağ tarafını.

Dün medeniyete lanet ettim.
Bizim ektiğimiz, suladığımız
Ve büyüttüğümüz medeniyete…
Çünkü dün, bir kumru öldü
Gözlerimin önünde.
Daha iyi güneşlensin diye