Bir tepenin yamacında
kuru kıraç toprakta ve yapayalnızım...
saman çöpünce dikenlerin öbek öbek boy verdiği
bozlak yazın alev alev
ve sıcaklarında göğünerek yandığım
iki mevsim ölüşlerini
Hayır
Sana yazmaktan, seni düşlemekten
Ve seni beklemekten...
Yorgun argın değilim
Bir sitemim de olamaz
Ne sana,ne de sensiz geçen günlere
Bin çiçeğin kokusudur kırlardan
Ulaşır meltemle yel burcu burcu
Rayihası petek petek bal olur
Coşturur bülbülü gül burcu burcu
Uğruna can feda yol burcu burcu
Şimdi ben yalnızlık bozkırlarında küçük bir nokta gibiyim.Seninle büyüyor özlemlerim ve sensizliğimi unutuyorum, çoğaltarak seni yüreğimde.
Doğanın ışıklarını görmeden, içimdeki seninle kavrulacağım.Yaktıkça özlemin beni, seni yaşayacak ve sende kaybolacağım... Belki bir tan basımında kuşlar uyanmadan...ya da gecelerin en suskun bir yerinde sensizliğin magmalaşan özlemi ve bekleyişleri öldürecetir beni...
Olsun! Sevi uğruna ölmek sonsuzluğun güzelliklerini taşır toprağın ana rahmine...
İçini dinle; sözcükleri sitem, sözcükleri kor ateş ve sözcükleri susuz çiçeklerin feryadını yansıtan şarkılar tınılıyorsa yüreğinde...Sana duygularımdan yaşıyan birer ağıttır bu şarkılar...Duyuyormusun?
Birşeyler arandım, bilemediğim bir şeyler... Bulduğumu sandım çoğu kez...Yanıldım... Yanıltıldım...Korkunç karanlıklar taşırmış meğer göksünde yıldızların kaykay oynadığı yanılgılar...
Yine mi aldattı düşlerim beni? Öyleyse hiçbir yanılgımda yaşamadığım ve senden yana zonklayıp devinen, o yalnızlık bozkırlarında benliğimi sarıp-sarmalayan sarı sancılı dolama... Nedir?
Hiç bu kadar acıtmamıştı hüzzamın tınısı
hangi oylumlarında bırakmıştı
hangi oylumlarında aşk bizi
uzak ufuklara dalıp giden düşlerim
hiç bu kadar yakmamıştı içimi
hiç bu kadar...
Sana sevme demeyeceğim
Yağmur kuşları gibi
Yüreğin titreyerek seveceksin
Ufkun aydınlık
Işık yüklü umutların
Öğrünce beklediğin sevdalar
Ne bir düştür, ne de bir hayal
-çiçeğe bürünüp yağdı NESLİHAN
En onulmaz anlarında umudun
-ığılım ığlım gelip sardı NESLİHAN
Sohbeti tatlıdır. sözler çiçekli
-goncalanıp renk renk açtı NESLİHAN
Bir gizemli sarnıçtadır gözlerin
Kor tutar mı parmakların sultanım
Haramice özün, sözün yüreğin
Ta derinden beni, tutsak aldı sultanım
Gülüşlerin, baharlar estirdi bana
Özgür ve bağımsiz yaşamayı seviyorum. Ama, aşkı ve aşk yaşamayı da seviyorum.
Bendeki aşk anlayışı bedensellikten öte, bütünüyle duygusaldır. Bu nedenle; aşkın kişiyi derinleştiren, yücelten ve erdemleştirerek, duygu ve düşlerde masmavi bir dünya yaratan güzelliklerini seviyorum.
Özgür ve bağımsız yaşamayı sevmekle '' Bencil'' olduğum düşünülebilirsiniz. Oysa değilim. Olmadım, olamam da.
Çünkü aşkın '' Senlerle, sizlerle, onlarla...'' var olacağını biliyorum. Ve bunlar olmadan ''ben''in, ben olabileceğini de sanmıyorum.
Asrın gerisindemiyiz, belki ilerisinde
Mazi derya, ati nehir geçmeye köprü nerde
Zaman mekan yok edildi, gelmiyor ki gelecek
Sahipsiz bu millete sevgiler gösterecek
Gariplikler dünyasında umutvar divaneyiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!