Haydar Okur Şiirleri - Şair Haydar Okur

AYRILIK

Kaygan kırılganlıkların suskunluğunda
fırtınayla düşüyor sevdalara ayrılık
örtük bir ateşin yalımında için için
çığlıklara dönüşüyor ayrılık

Anlatmak,
Yazmak istedim...
Anlatmak, yazmak istedim sana bütün duygularımı
Kimdi, ne idi kılavyemin tuşlarını kilitleyen anahtar
Sözcüklerimi yüreğimin derinliklerine kilitleyen sır neydi
Neydi çimen gözlüm

A çılır goncanın gözü dünyaya
Y avaşça uyanır der hülya Hülya
K atıksız güzellik sunarken onu
Irmaklaşan sular der hülya Hülya
Zerafeti fethe çıkar sır hülya Hülya
Hislerden ıramış hayat düzeni

Su ve ateşle buluştu duygular
Yadsıdıyacakmıdır kendini
Göğün pamuksu bulutları
Ve mavi düşlerin perisi

Ah sevi ülkelerinin çiğ renkleri

''Duygudur, düş ve düşüncedir... Seninle buluşunca şiir oluyor. Güzellik adına, doyumsuzluk adına. Kişiyi erdemli kılıyor bir başına.
Birice insan kendisidir. Kendi kendisince olmak insana bir şey kazandırmaz. Kendinden sonra insan ancak duygudur, sıkıntıdır, hırs ve ihtiyaçtır, günlük yaşantıdır... Her şeyden önce de sevgi ve aşktır. Zaman kilometresinde bir tadımlık mola kişinin kendi yaşamıdır. Bu yaşam süresiz tat duygusuyla olsun, acıyla olsun doldurulması yine kişinin kendi elindedir.
Aşk bir kayadan, çiçekten, ağaçtan, herhangi bir güzellikten şavkıyan bir ışıktır. Bir güzelliği duymak, bir duygu ile bu güzelliği yansıtmak gerek... Renkler kullanılabilir. Çünkü renkler aşkın dilidir. Gecelerse hüznün endam aynası... Unutmayınız ki; ''Günaydın! '' mutluluğun başlangıcıdır. Heyecanlanmak sıcak kanlılığın göstergesidir... Huzursuz olmanın tıpkısıdır aşk bir yönüyle... Aşk kişiyi eritir. Bir bakıma aşk, kişinin yalnızlığı ile mücadelesi ve bulduğunca imgesini çoğaltarak onu düşlerinde yaşaması, yaşatmasıdır öylece...
Yolu yürümekle, aşkı eskitmekle bitirilemiyor. Daha bir derinleşiyor, daha bir girifitleşiyor, daha bir acılı oluyor...'' Buruk tadı, o tuz seranadı yok mu... Bahar sabahlarında hercai çiçeklerinin güzelliği bundandır zahir '' diyor şair aşk için.
Aşk bir gerçekliğe, aşk bir yüceliğe, aşk bir sonsuzluğa yöneliyorsa güzeldir. İnsan bu; her şeyi olsun istiyor; gönlünce ve düşlerince... Uzak yörüngeli aşklar mazeret tanımıyor. Çünkü aşk bir yaşam biçimi olmuştur aşıkta. Onu yaşattıkça yenileşir, baharını yitirmez yaşam.

Sen yoksan cançiçeğim
İçimde dinmez bi alev titrekliğ var
Oysa üşüyorum, her yanım üşüyor
Sitep buzullarında donuk bir ağaç gibi
Donuyorum...
Donuyor gecelerim

Bir akşam alacasında, mavi bulutlara karılarak gitti gözlerin... Yorgun ve suskun yüreğim, kapkaranlık bir derinlikte...

Apansız vurgunlara susuyor...Susuyor şu ağaçlar, kaldırımlar, insanlar ve koca bir kent susuyor...

Baykuşlar eyleme geçti...
AH MARALLARIN GÖKÇESİ BENİ SEN DEĞİL, BAYKUŞLARIN UĞURSUZLUĞU ÖLDÜRDÜ...

Susmayı düşün müştüm...
Susmaya karar vermiştim...
Dilime, dudaklarıma kilit vurmak istemiştim...
Susacak tım...
Düşünmeyecektim...
Yazmayacaktım...

Bu gece ne güzelsin,ne sevimli ve ne sıcaksın Tolunay...
Şimdiye kadar görmediğim bir aydınlık,
bir başka gökçelik var bu gece sende...
En lirik tınılarımı fısıldarken ulaşılmaz güzelliğine,
orada umursmaz gülücüklerin
dönülmez yolculukları taşıyor toluylara Tolunay...

Duygular çiçek renkleriyle güzelleşir,
Kelebek kanatlarında uçuşur,
Geceleri yıldız gülücüklerinde bulur kendini
Tan basıncaya değin düşlerde derinleşir...
Karanlık oylumları aydınlığa ulaşır
Ama aşkın tenine ulaşılamaz