Hatice Bediroğlu Şiirleri - Şair Hatice ...

Kış ile ilkbahar arası
Duru bir gökyüzü.
Yumuşacık dalgalar
Hiç esmeyecekmiş gibi
Hırçın rüzgar
Ortalık sus pus.

Karanlık uzun... Upuzun
Pat diye dalıyor
Ağır kırmızı perdelerin arasından

Dolandıkça beyaz duvarlarda
Hüzün dolu örtü gibi

Hadi eniştem. Kocaman adamsın. Boylu-poslu… Babayiğit… Yakışmıyor o yatakta öyle yatman.

Aç gözlerini bir bak teyzeme. Bekler durur başında. Canım çok yanıyor demeye çalıştı telefonda. Dağıldı sesi titreşimlerle… Doluştu içime. Kabarıverdi yüreğim. Tıkandım. Dua edeceğim teyzem demeye çalıştım taaa kilometrelerce uzaktan. Haykırmak istedim… Geceyi parçalamak. Uzun bir ses çıktı gırtlağımdan. Kanıyordu sanki! Balkona fırladım nefes alabilmek için. Çiçekleri suladım gözümün yaşlarıyla. Hani acıdan tümden solarlar mı bilmem sabaha kadar.

Benim de canım çok yanıyor teyzem. Bilirsin sülalemde sevdiğim çok az kişiden biri eniştem biri sensin.

İnce ağrılar saldı yokluğu
Buran... Acıtan...
Ne, nedir bilemedi
Paramparça oldu aklı
Bir o dala kondu, bir bu dala
Kırılıverdi konduğu her dal

Beynime
Ambargo koydun sevgili
İzin verdiğin ölçü de
Düşünebiliyorum artık
O gece…
Başlamıştı her şey

Kimbilir!
Ne zamandır yemek yememişti
Kafasında
Neler vardı, neler düşünüyordu
Onu bunca zamandır
Yemekten alıkoyan ne olmuştu

Hep bir yüz uykusunun önünde
İtemedi karanlıkların ardına
Seyretti bilinci zamanın dışında
Uzanıverdi havlu çekmecesinden
İç bayıltan lavanta kokusu
Yüzünde şaşkınlığın gölgesi

Bir düş bu
Hani hep sana anlattığım
Bir gün gerçekleşecek olan
Salaş bir kır kahvesinde
Seninle karşılıklı oturmuş
Tahta masamızda fokurdayan

Ayın yumuşak kollarında
Düş kuruyor...
Sıcaktan yorgun yaz gecesi.
Korkudan arınmış yüreği,
Meltem serinliğinde
Konuyor dudaklarına.