Hatice Bediroğlu Şiirleri - Şair Hatice ...

Meltemin otlara sürünen sesi
Karıştı...
Koyu gecenin derin soluklarına

Gözleri çakılı, büyülü pencerede
Esinti oynatıverince perdeyi

Korkunun kıskaçlarında
Çırpındı umutsuzca beyni
Kovaladı birbirini ak boncuklar
Nöbete durdu
Bedenindeki her tüy

Kızıl büyüsü güneşin
Döküldü omuzlarına
Su birikintisine düştü aksi
Baktı parçalanmış yüzü
Gülümsedi deli deli

Kesiyor soluğunu hava
Kara toprağın kokusu
Evcilleştiriyor
Yabani sessizliği
Kıvranıyor yürekte heyecan
Yoluna çıkıyor güneşin

Kulaklarını doldurdu
Ağır mı ağır sessizlik
Durup durup ateş aldı
Sıkıntının kıvılcımları
Ay ışığının oynaklığında
Korkunç rüyalarla cebelleş

Gidişiyle nefessiz kaldı
Bıraktığı sessizlikte
Küçüldü aysız gecenin
Derin karanlığında
Sesi geldi uzaklardan
Balıkçı teknesinin

Sevmek uzun bir yol
Sevdiğim
Önceliği olmalıyız
Birbirimizin
Kuşku düşmemeli
Yüreğimize

İşledi mavileri desen desen
Kızıl ışıkları gün batımının
Uzatıp dudaklarını
Yaktı tepelerin saçlarını
Pat diye atıverdi sonra
Toros’ların ardına kendini

Korkmadı karanlıktan
Durmadı - Yürüdü
Kimsesizdi sokakları

Günler mi geçmişti
Hatırlayamadı