Hatice Bediroğlu Şiirleri - Şair Hatice ...

Uçurdu yüreğini açık hava
Hem güneş vardı hem ayaz
Sevinç düştü önce içine
Sonra keder...

Of çekti ağız dolusu

Serdi denizi ayaklarının altına
Bağırdı rüzgâr sert bir sesle
Dalları geçti ağaçların birbirine

Sürüklendi serçe yavruları
Koştu ama nafile

Dingindi doğa tüm masumiyetiyle
Doladı özlemi yüreğinin derinliklerine
Büyütüp kahve gözlerini baktı tepelere

Dinledi cümle mahlukatın sesini
Güç, uzadı dal dal ruhunda

Toplamalıyım içimdeki dağınıklığı
Düşmeliyim yollara bir türkü tutturup
Aldırmaz görünerek acıya
Şöyle oynamalıyım en kıvrağından

Seçmeliyim en çıtır simidi

Zıpladı sözcükler
Kavrulmuş mısır gibi
Acı, katlanıp öbeklendi içinde
Yürüdü her bir tüyüne doğru
Yüreğini kazıyan acımtırak gülüşler
An be an geçişlerde

Islak maviler yolluyorum
Kanatlarında poyrazın
Arıyorum sıcaklığını
Bir yudum çayda

Soğuk geçiriyor dişlerini

Kumları sıçrata sıçrata
Koştu çırpıntılı denize.
Kulağına ulaşan ses
Titretti varlığını.
Köpürdü içinde sevinç
Dudaklarına yükseldi

Pembe bir çarşaf gibi
Akşam alacasında
Günün son saatleri

Dokunuşlar...
Tesadüfî, kaçak

Uzanıyor kolların sarılmak üzere
Sıyrılıyor düşlerim
Gecenin tehlikelerinden.
Donmuş kanım akıyor tekrar.

Sevince bürünüyor bedenim.