Hatice Bediroğlu Şiirleri - Şair Hatice ...

Kazdı toprağı var gücüyle
Akıttı terini sel gibi kuma
Kapladı çukuru betonla
Topladı acıya dair ne varsa
Kapattı üzerini sıkıca
Suladı her gün çatlamasın diye

Dalgalar...
Devam ediyor,
Dövmeye sahili,
Kızgın hoyrat.
Denizin mavisi koyu.
Düşersen eğer,

Su birikintileri ile dolu
Koyu kırmızı toprak
Çamura bulandı
Ayakları eli, yüzü, her yeri
Elbiseleri, çekiştirdi bedenini
Patladı kahkahaları

Uyandırdı doğanın cıvıltısı erkenden
Gökleri sarmış koca ağaçlar
Pırıl pırıl bir sabah
Lekesiz maviler üstünde
Koca koca gürültülerle
Ak bir çizgi çekiyor uçak.

Savruk uğultusu esen yelin
İncecik kıvrım kıvrım akan dere
Dallardan süzülüp gelen güneş
Birkaç köpek havlaması
Ağaç evin öksüzlüğü
Katladı içindeki yalnızlığı

Dayanamıyorum,
Dayanamıyorum sensizliğe.
Dünyamı aydınlatan,
Gülüşün yok.
Dipsiz kuyular,
Çekiyor beni içine.

Şimdi yanında olmak vardı sevdanın
İçim titrerdi gözlerine bakarken.
Okşardı saçlarını ellerim
Sunardım her teline sonsuz sevgimi.
Çılgınca istekler sararken içimi
Bir kucaklardım ki seni sımsıkı.

Güne;
Gözlerimi açtığımda
Düşüverdin aklıma
Ve ben yine
Hiç tanımadığım sana
Gülümsedim kocaman

Gülümsediğinde
Deliriyor sevinçleri
Duyguların harmanına
Savuruyor meltem

Tatlı bir uyuşukluk içinde

Mavi örtüsünü gökyüzünün
Alıp götürmüş birileri
Solgun ikindi güneşi
Serpiştiriyor cansız gölgeleri

Bürünüp hüznün rengine