Sen söylemezsen,
Ben söylemezsem,
Herkes, sevdiğimi nerden bilecek...
Sen, bir ürkek kuş gibi kaçsan da bu sevgiden;
Aşkım seni gölgen gibi takip edecek...
Bir yağmur gizliyor gözyaşlarımı,
Buluttan kopup inceden ince.
Bir rüzgâr esiyor,
Dağlardan koşup gelen,
Başımı okşayıp geçip gidiyor sessizce.
Yutuyor matemimi,
Senle yaşadık bir zaman,
Alıp verilen bir nefes,
Bir an gibi…
Geldim demedin ki,
Geldiğini bilmeden,
Deli dolu estik geçtik,
Bir bahar günü, ya da bir akşamüstü,
Bulutlara karışıp, geliver artık.
Sensiz bu gönlüm, bil ki hayata küstü,
Bahar yağmuru olup iniver artık.
Sabahsız geceler hiç bitmedi gitti,
Silindin artık, yoksun hatıralarımda bile
Arada bir, rüyalarıma çıkıp gelsen diyorum
Bu aşk artık söndü desem inanma, nafile
Bir kere de sen kalbini dinlesen diyorum.
Ne eller aldı, ne de ben git dedim sana
Ermenek Destanı
Yalçın dağlar kadar insanları sabırlı
Gönülleri pırlanta, elleri nasırlı
Bir gizli tarafı var atalardan sırlı
Sade keklik değil Ermeneği anlatan
Ey benim haçlı dili ile
Arapça arasında kaybolmuş dilim;
Ne etsek de kurtarsak,
Şaşkın elinden seni…
Kalmadı senin o lezzetinden birkaç dilim.
Sanki eylüller daha bir eylül,
Kışlar daha bir yakın sanki.
Çok eylüller gördük
Ve sonrası kışlar
Ama peşini takip etti
Ey sevgili
Bir halin var ki;
Karadağ kadar mağrur,
Karadağ kadar görkemli,
Karadağ kadar gizemlisin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!