Gönlüm daraldı
Yer yok gama, kasavete,
Kem söze, kahıra buğuza.
Yer kalmadı;
Sahte dosta gönlümde,
Gönlüm daraldı.
Sevmeyiz
Dar gönüllü olmayı belki,
Çok da geniş olmasın ama.
Bir yeri olsun yârimin,
Bir de canlarımın, başköşede.
Bir demet gül sığsın,
Hak etmediğim gönle girmedim
Hak etmeyene de gönül vermedim,
Gönlüm hür.
Bana yapılmasını istemediğimi,
Kimselere yapmadım
Geçmişten alacaklıyım,
Geleceğe bir can borcum var.
Sisler içinde bir çocukluk,
Siyasetin harcadığı bir gençlik,
Emperyalistlerin bombardımanında bir ömür...
Sen söylemezsen,
Ben söylemezsem,
Herkes, sevdiğimi nerden bilecek...
Sen, bir ürkek kuş gibi kaçsan da bu sevgiden;
Aşkım seni gölgen gibi takip edecek...
Bir yağmur gizliyor gözyaşlarımı,
Buluttan kopup inceden ince.
Bir rüzgâr esiyor,
Dağlardan koşup gelen,
Başımı okşayıp geçip gidiyor sessizce.
Yutuyor matemimi,
Senle yaşadık bir zaman,
Alıp verilen bir nefes,
Bir an gibi…
Geldim demedin ki,
Geldiğini bilmeden,
Deli dolu estik geçtik,
Bir bahar günü, ya da bir akşamüstü,
Bulutlara karışıp, geliver artık.
Sensiz bu gönlüm, bil ki hayata küstü,
Bahar yağmuru olup iniver artık.
Sabahsız geceler hiç bitmedi gitti,
Silindin artık, yoksun hatıralarımda bile
Arada bir, rüyalarıma çıkıp gelsen diyorum
Bu aşk artık söndü desem inanma, nafile
Bir kere de sen kalbini dinlesen diyorum.
Ne eller aldı, ne de ben git dedim sana
Ermenek Destanı
Yalçın dağlar kadar insanları sabırlı
Gönülleri pırlanta, elleri nasırlı
Bir gizli tarafı var atalardan sırlı
Sade keklik değil Ermeneği anlatan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!