Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Ben efkarlanıp,
Şiirler yazsam da,
Kimse inanmıyor bana.
Yürürken sokaklarda,

11 Eylül'e kadar;
Sisli geceler,
Azgın gündüzler,
Sonsuz düzlüklerde;
Sağın faşistleri,
Solun kapitalistleri,

Köpeğe dokunma,abdest bozulur,
Kadına dokunma,zındık olunur
Haramla hırsızlık mübah olan din,
Arasam,tarasam nerde bulunur.

Hasan Arpacı,1989,Ortalıca,Tosya

Ben;bataklıkta,
Yeşeren çimensem.
Sen;çimen’ler üstünde,
Açan çiçeksin.

http://dusunceuretelim.blogspot.com

Aç ayı;oynamaz derler,
Ama ben oynuyorum.
Aç köpek;fırın yıkar derler,
Ama ben fırın yapıyorum.

Beni yalnız bırakırsan.
Yazım ağlar özüm ağlar.
İçip içip haykırırsan,
Nâzım ağlar,gözüm ağlar.

Halden hale girsem bile,

http://dusunceuretelim.blogspot.com/

Yeme böyle ulu orta,
Yetim hakkı olabilir,
Hesabını vereceksin,
Hayat bir gün solabilir.

Zulüm;
Amonyak kokan tuvalet gibidir.
Bir süre sonra alışırsın,
Yeni bir hayata başlarsın,
Aldırma...

Her sabah bir umutla,
Kalkarım yataktan,
Güneş'e aldırmam,
Bulutlara bakmam,
Havayı kendi haline bırakır,
Düşünce yoksulluğunu takmam.

Politikacı gelince köye,
Zamanı iyi koklar.
Cemaatin,
Yatsıdan çıkmasını bekler.