Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Billur gibi suya baktım,
Bir de senin gözlerine.
Ben kalbime ateş yaktım,
Bir de senin yüreğine.

Sende bu aşk ışık varken,

Ülkenin yarısı ;
Uyumaktan ,
Düşünmeye zaman bulamazken ,
Diğer çeyreği de ,
Düşünmekten ,
Uyumaya zaman bulamıyor…

Gönül yaşlandıkça dilin değişti,
Hangi telden çalar söylesen bana.
İçine şeytan mı perimi kaçtı,
Hangi yoldan koşar söylesen bana.

Sen yalnız aşk bilir aşkı söylerdin,

Ormanlar içinde,çok can yanıyor,
Alevler kudurmuş,devran yanıyor.
Kuşlar uçup gitti,ufuklar sessiz,
Sürünen,yürüyen,vicdan yanıyor.

Haneler tarumar dumanlar tüter

Ben seni görmek için divane olmaktayım,
Bu aşkın pençesinde pervane kalmaktayım.
Vadilerde dolaşan kelebekler misali,
Harabe gönülleri virane sanmaktayım.

Hasan Arpacı,2016,Üsküdar

Bak çiçekler pembe açtı,
Kime sordun gidiyorsun.
Varlığın hep başa taçtı,
Neye yordun gidiyorsun.

Bir cüppe,bir tesbih,birde sarık al,
Düşünme cahiller arasına dal.
Sen tapacak mürid,oda şıh arar,
Al bu dini salak,al başına çal.

İnsanı haram dan korumayan din,

Bir hane göster bana sonu viran olmayan,
Bir canlı göster bana sonu hazan olmayan.
Haram mal kazanırsan vefasını görmezsin,
Cümle alem bilirken var mı soran duymayan.

H. Arpacı, 2024, Üsküdar

Vicdanı;
Duymayan ahmak,
İmanı;
Olmayan ahlak,
Sahte para gibidir.

Dünya ya peşrev çeken,hukuku kesip biçen,
Fakirlerin üstünde,tepinip rakı içen,
Bir virüsle yıkıldı,tahtınız,makamınız,
Vicdanlar seviniyor,saltanat devrilirken...

Hasan Arpacı,2020,Üsküdar