Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

AŞKTA SINANMAK

Delik deşik oldum sevdâ okuyla
Aşka yenik düşmüş kumandanım ben.
Al benim gönlümü misâfir eyle
Bir garip yolcuyum, mihmandârım ben.

YALNIZLIK

İtilmiş/kakılmışlık, onların yazgısı mı?
Topluluklar içinde, yalnız yaşamak çok zor.
Öyle anlar olur ki, adam gibi adama
Yalnızken yalnızlık ne, yalnıza yalnızlık kor.

GÖKÇE GÖZLERİN

Elimde değil ki kendine doğru
Çektikçe çekiyor gökçe gözlerin.
Sekiz şiddetinde bir deprem gibi
Sarsıyor, yıkıyor gökçe gözlerin.

NE OLUR!

İslâm’da olanı, ırkta arama
Sakın haddi aşma, aşma ne olur!
Vahyin iksiriyle dirilt kendini
Kavmin ile şişme, şişme ne olur!

GÜZEL BENİM OLMASA DA

-Kara'dan, Karacaoğlan'a-

'Ben güzele güzel derim
Güzel benim olmasa da.'

EL ELE VERMELİYİZ

İnsanlığa faydalı, güzel işler dururken
Geçirme sen ömrünü, onca dedi/koduyla.
Çek euzü, besmele, bir şey yerken, içerken
Rahman ve Rahim olan, başla Allah adıyla.

İRAN’DAN SONRA

“Bahar” adlı, Ortadoğu yangını
Adım/adım, bize doğru geliyor.
Bu durumu, gizlemeye gerek yok
Beşikte ki, çocuk dahi biliyor.

BU NE HÂL?

İyilikle kötülük, değişiyor bir anda
Kafa, kalp elde rehin, ayaklar bu vatanda...

Hanifi KARA

GÜL
ŞEHRİ
ISPARTA’YA...

Ayazma, Kirazlı, Milas’ı ile
Göller Bölgesi’nin gülü Isparta.

Mühimden de ehem işler dururken
Hayâtım boyunca, boşa yelmişim.
Misâfirhânede bir mukim gibi…
Boş hayaller kurup, düşe yelmişim.

Hayatta yok ise mefkûren, ilken