Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

GÜL NE YÜZDEN GÜL OLMUŞ

Çağımız ilim çağı, ilk adımı atarken
Ya bilerek atmalı, ya bilene sormalı.
Meyvesiz ağaç gibi, dikleşmede fayda yok
Yolcu yol almak için, gönlü yola sermeli.

Saçın atıp kaş altından bakınca
Bir nazarla yâr insanı çarpmalı.
Aşkın kıvılcımı kalbe düşünce
Oturduğu yer insanı çarpmalı.

Çarpmayan ne şiir, ne güzel; güzel

GÜZEL DÜŞÜN

Soracaksan bir soru
Güzel sor, güzel düşün.
Verdiğin her bir sözde
Güzel dur, güzel düşün,

GÖZLERİN

O gün, o diyarda bir hâller oldu
Canı, can evinden vurdu gözlerin.
Bir bakışın yeter, söze ne hâcet
Hâl diliyle sordu, sordu gözlerin.

GÖKLERİN DUDAĞI…

Yaş altmış üç dedi vahiy kesildi
O zaman göklerin dudağı sustu.
Ne zaman ki, Ebû Bekr’i atadı
O zaman göklerin dudağı sustu.

GÖNÜL DOSTLARINA ÇAĞRI!

Şu kuralı asla unutmayalım!
Kişi seçtiğinden sorumludur, seçemediğinden değil...
Şu soruyu kendi kendimize soralım.
Biz; kendi ırkımızı kendimiz mi seçtik?

NEFİS ve NESİL

Küfre başkaldırmadan, yedi yiğitler gibi
Bir gönülde yitmeyen, neslin ıslah eder mi?
Kıtmir’iyle birlikte, sürü otlatamayan
Kendi nefsin gütmeyen, neslin ıslah eder mi?

NE İŞİ VAR CÂMİDE

Hatmi kim okuduysa, duayı da o yapar
Evde okunan hatmin, ne işi var câmide.
Allah’la kul arası, olması gerekirken
Özel nâfilelerin, ne işi var câmide.

NAMAZLA DİRİLİŞ

Hoca minâreden yâre çağırır
Gönülden vurulun, koşun namaza.
“Müminin mîrâcı”, “dinin direği”
Dört elle sarılın, koşun namaza.

NE OLURSUNUZ!

Yönetime tâlip ey siyâsiler!
Germeyin toplumu ne olursunuz!
Ölçülü olunuz her sözünüzde
Germeyin toplumu ne olursunuz!