Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

EY ZÂLİMLER!

Kendin medenî sanan, kefere-i fecere
“Bahar”ınız böyleyse, sizin “kış”ınız nasıl?
Özgürlük/demokrasi, hepsi birer bahâne
“Bahar”ınız böyleyse, sizin “kış”ınız nasıl?

EZAN ÇİÇEĞİ

Baharı çağırır kardelenvâri
Ezan vakti açar, ezan çiçeği.
Hazanla birlikte rüzgâr önünde
Havalarda uçar, ezan çiçeği.

EZAN SESİ

Hak kelâmı, her tarafa yayılsın
Hiçbir zaman, hız kesmesin dünyada.
Kâinâtı, inim inim inletsin
Ezan sesi, hiç susmasın dünyada.

ESERDEN MÜESSİRE

Eserden müessire esas olan mârifet
Şükür; nîmeti değil, onu vereni görmek.
Ferâsetle bakınca bahçede gül toplarken (*)
Sâde gülleri değil, onu dereni görmek.

EVLAT MI, ANA/BABA MI?

Karşılık beklemeden, evlâdına sevgiyi
Her nefeste o solur, ana/baba sevgisi.
O öyle bir sevgi ki, yeri geldiği zaman
Yoluna kurban olur, ana/baba sevgisi.

GEL KIRMA BENİ

Sevdâ hamurundan gönül yarama
Merhem yapıp sür Allah ı seversen.
Kumral saçı şu sînemin üstüne
Yorgan gibi ser Allah ı seversen.

GENÇLİK MARŞI

Ehli küfrü her tarihte
Yerdik; yine yereceğiz.
Her zâlimin defterini
Dürdük; yine düreceğiz.

GELDİ/GEÇTİ

Uzun sanma hayat, öyle kısa ki
Baharı görmeden, kış geldi/geçti.
Gayret et ha bu gün, ha yarın derken
Ömür sona erdi, yaş geldi/geçti.

GELİR/GEÇER

Yaprak raks ederken rüzgâr önünde
Hazâna dönüşür, güz gelir geçer.
İnsan acze düşer ömrün sonunda
Dışın şöyle dursun, öz gelir geçer.

YENİDEN

İnsanlık neler çekti, kıskançlıktan ve kinden
Her şeyi gözden geçir, Kur’an’ın eleğinden...

Hanifi KARA