Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

HANGİSİNE YANAYIM

Kimi Çukurca’da, kimi Erciş’te
Depremzedeme mi, şehidime mi?
Siz söyleyin beyler, kime yanayım.
Depremzedeme mi, şehidime mi?

GÜL'ÜM -I-

Olur ya güzelim, aşk nâmesini
Benden başkasına sundun mu gülüm?
Sen de benim gibi aşkın koruyla
Kavrula kavrula yandın mı gülüm?

GÜL MÂVİ

Birden değiştirdi gönlümü çaldı
Canı, can evinden yıkan gözlerin.
Beni del eyledi sevdâya saldı
Baktıkça bakanı yakan gözlerin.

GÜLNÂME
.
Gül, bir cins çiçek, gülün yabânisi ve ıslah edilmişi vardır. Yabâni gülün Orta Asya’da çok eskiden beri yetiştirildiği bilinmektedir. Bahçe gülüne dâir en eski bilgi Bâbil bahçeleri üzerine Herodotes tarafından verilmiştir. Eski Yunan edebiyatında da gülden bahsedilir. Bütün bu bilgilerden gülün doğudan, Orta Doğu, Anadolu ve Yunan adaları yolu ile batıya geçmiş olduğu söylenir.
.
Hint efsânelerinde gülün dini ve kozmogonik bir mânası vardır. Eski Suriye ve Mısır’da da gül üzerine çeşitli efsânelere rastlanır.
.

GÜL NE YÜZDEN GÜL OLMUŞ

Çağımız ilim çağı, ilk adımı atarken
Ya bilerek atmalı, ya bilene sormalı.
Meyvesiz ağaç gibi, dikleşmede fayda yok
Yolcu yol almak için, gönlü yola sermeli.

Saçın atıp kaş altından bakınca
Bir nazarla yâr insanı çarpmalı.
Aşkın kıvılcımı kalbe düşünce
Oturduğu yer insanı çarpmalı.

Çarpmayan ne şiir, ne güzel; güzel

GÜZEL DÜŞÜN

Soracaksan bir soru
Güzel sor, güzel düşün.
Verdiğin her bir sözde
Güzel dur, güzel düşün,

GÖZLERİN

O gün, o diyarda bir hâller oldu
Canı, can evinden vurdu gözlerin.
Bir bakışın yeter, söze ne hâcet
Hâl diliyle sordu, sordu gözlerin.

GÖKLERİN DUDAĞI…

Yaş altmış üç dedi vahiy kesildi
O zaman göklerin dudağı sustu.
Ne zaman ki, Ebû Bekr’i atadı
O zaman göklerin dudağı sustu.

GÖNÜL DOSTLARINA ÇAĞRI!

Şu kuralı asla unutmayalım!
Kişi seçtiğinden sorumludur, seçemediğinden değil...
Şu soruyu kendi kendimize soralım.
Biz; kendi ırkımızı kendimiz mi seçtik?