Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

GAGLIK (*)

Kendi dizginini ele kaptıran
Azın emrindeki çokluğa yazık.
Kargalar keyfinde bülbül kafeste
Hür değil kanarya kekliğe yazık.

GEL DE YAZMA

Ben ne yapsam, bir avrada düştüm ki
İşve bilmez, cilve bilmez, naz bilmez.
Oturup da, iki kelâm edemem
Sohbet bilmez, hitap bilmez, söz bilmez.

EY!
EHL-İ DÜNYA...

Ölüm denen gerçeği, düşünün ibret alın
Ne olur boş durmayın, ukbâya azık salın...

FÂNİYE BEL BAĞLAMA

Arıyorsan huzuru, yapış O’nun ipine
Yasak olan şeylerle, sen gönlünü eğleme.
Bir tek O’na âşık ol, aç göğsünü, sîneni
O’nun aşkıyla dağla, başka şeyle dağlama.

NANKÖRLÜK ETME

Binip nefis atına, sen nankörlük ederek
Hakk’ın bunca nimetin, ne olur etme inkâr.
İhtilafa düşersen, referans olsun Kur’an
Hakk bil dince nimetin, ne olur etme inkâr.

NÂR-I AŞK
(Aşk-ı Nâgehan)

Bende bir hâller oldu, daha ilk gördüğüm an
Birden bire kalbime, giriverdin ansızın.
Bu nasıl bir sevdâ ki, hiç tereddüt etmeden

KOLAY MI?

Her türlü kötülük huy olmuş ona
Adam gibi adam olmak kolay mı?
Âtiyi düşünmez mâziye bakmaz
Adam gibi adam olmak kolay mı?

MİHRAP

Ergenlikle başlar bu mücâdele
Mihrap nefis ile harp mahallidir.
Zâfer or’da başlar, orada biter
Mihrap nefis ile harp mahallidir.

KONUŞMAK MI SUSMAK MI?

Arkadaş halkasına, yenilerin ekleyip
Tanışmak ihtiyaçsa, dostluk kurmak sanattır.
Belli aralıklarla, hem eşinle, dostunla
Görüşmek ihtiyaçsa, sayabilmek sanattır.

KIŞ GÜNEŞİ

Işığı var, ısısı yok ısıtmaz
Sıcak sanma, kış güneşi aldatır.
Bir ânını tutmaz, diğer bir ânı
Sakın kanma, kış güneşi aldatır.