Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

AŞK -I-

Aşk sancısı öyle zor ki
Büker derinden derinden.
Gerçek âşık göz yaşını
Döker derinden derinden.

GÜZEL ÜLKEM

Değişmeli artık şâri
Adım atmak yoktur geri
Kırmak gerek bu çemberi
Üç tarafın denizlerle

ÜÇ İNSANDAN BİRİ OL

Hasene-i câriyye, evlat, kitap bırak da
Ölünce de yaşayan, üç kişiden biri ol.
Yelkenleri indirme, hafif zor karşısında
Ölmeden ölme sakın, yaşa, yaşat, diri ol.

SEVDÂ KERVANI

Al da götür beni, n’olur iline
Sevdâ kervanında yükün olayım.
Aramızda karlı dağlar olsa da
Yakından da daha, yakın olayım.

NEFİSLE HESAPLAŞMA

İsyâna çağırır, dâima fâsık
Beri gel kör nefsin, beri gel artık.
Kıyı da, köşe de, dolaşma yazık
Öze dön kör nefsim, öze dön artık.

ZAMAN ve ÖĞRENCİ

Zaman iyi bir okul, öyle acımasız ki
Vakit geldiği anda, öğrencisin öldürür.
“Vakit nakittir” deyip, serkeşliğe dalarsa
Boşa yeldiği anda, öğrencisin öldürür.

YANMAK GEREK

Canlı/cansız özü candan
Yanmayınca ışık saçmaz.
Atar kendin aşk nârına
Pervane ışıktan kaçmaz.

YİNE ÖLÜM ÜZERİNE...

“Bir ucu beşik, bir ucu mezar
Sar sarabildiğin kadar...”

Evet;

YEŞİL/MÂVİ İÇ İÇE

Bir uçtan öbür uca, Karadeniz sâhili
İstersen çık gökten bak, boydan boya som yeşil.
Toprağı çayır/çimen, geçit vermez ağaçlar
Karayı göremezsin, dağlar, taşlar tam yeşil.

AŞK-I NÂLÂN

Kavrulsun ciğerlerim, Ebu Bekir misâli
Ey Allah’ın habîbi, aşkın beni nâlân etsin!
İçime düşsün cemre, hem yaksın hem kavursun
Mahrum etme garibi, aşkın beni nâlân etsin.