Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

PEYMÂNIMIZ VAR

Sakın bâtıllara rağbet eyleme
Her asra hükmeden fermânımız var.
Başka eczânede ilaç arama
Gönül yarasına dermânımız var.

SIR

Mağrada kaybolan, “Yediler” gibi
Sen benim kalbimde, sır olacaksın.
Âşığın hakkını, korumak için
Sevgiyle örülmüş, sur olacaksın.

ŞÂİRLER YALAN SÖYLER

Abartılı şekilde, kalem, dil önde gider
“Şâirler yalan söyler”, yazdıkları ispâtı.(*)
Nüktedanlıkta mâhir, cinas, imaj ha keza
Muammalı söz söyler, onlar her yerde yiti.

SEN VARSIN

Her türlü rengârenk çiçekler açar
Ovada, vâdide, kırda Sen varsın.
Bir şey dileyince “ol” demen yeter
Havada, denizde, yerde Sen varsın.

SENMİŞİN SENİ BULDUM

Ne yapsam da gönlüme, ben engel olamadım
“Âşık olmayım” dedim, yinede âşık oldum.
Gece/gündüz demeden, belki görürüm diye
Hem aşkla hem de şevkle, gönül kapını çaldım.

TÖVBE-İ NASUH -II-

Günah yükü ile geldim kapına
Tövbe-i nasuhla, tövbe yâ Rabbi!
Haddi bulûğumdan bu güne kadar
Tövbe-i nasuhla, tövbe yâ Rabbi!

TURNALAR

O güzelim sesle, koro hâlinde
Ötmeniz dertten mi, niçin turnalar?
V şeklini alıp, kanat çırparak
Bizim ile doğru, uçun turnalar.

ÜÇ TUZAK (*)

Atalar sözlerini, ne de güzel söylemiş
Uzak durmak gerekli, cıncık, kancık, boncuktan.
İnsanda nâmus/hayâ, İzzet/vakar bırakmaz
Uzak durmak gerekli, cıncık, kancık, boncuktan.

SÖZ İZİ

Nasıl oldu da oldu, çaktırmadan gizlice
Bakan nasıl baktı ki, “yüzünde göz izi var.”
Canını sıkkın gördüm, gülüm benden habersiz
Bir şey diyen mi oldu, yüzünde söz izi var?

SÖZ ÖĞRETMENİM.
.
Bir elde tebeşir bir elde silgi
Bizi biz eyleyen siz öğretmenim.
Al kalemi ele batır hokkana
Kalbimin içine yaz öğretmenim.