Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

SOMUNCU BABA (*)
(Kayseri: 1325 – Darende:1413)

Kurmuş dergâhını sarp kayalara
Ruhları arıtır Somuncu Baba.
Feyiz saçar durur dünden bugüne

SOYLU DELİ

Uzun lafa gerek yok, yapılanlar ortada
Bil ki insan olarak, “biz hizmet delisiyiz.”
Kimsesize kimseyiz, garip, dul ve yetimin
Gözyaşını silerek, “biz hizmet delisiyiz.”

TÖVBE-İ NASUH -I-

Bütün âzâların kirli olsa da
Hulûs-i kalp ile yalvar Allah’a.
Affeder mi diye tereddüt etme
Hulûs-i kalp ile yalvar Allah’a.

TEVHİDE GEL TEVHİDE!

Âşıkların coştuğu, o ikinci fecirde
Sabahın seher vakti, tevhide gel tevhide!
Allah bir, Resul haktır, kâl-û belâdan beri
Sakın unutma akdi, tevhide gel tevhide!

YAZMASAM OLMAZ

O sevgili dilberi, sînede barındıran
İl’e yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.
Bâd-i sabâ aşkıyla, bülbülü nâlân eden
Güle yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.

YÂ RABB! (3)

Düşürme bizleri elden ayağa
Îmansız, Kur’an’sız, yaşatma yâ Rabb!
Âzâ noksanlığı verme bizlere
Îmansız, Kur’an’sız, yaşatma yâ Rabb!

HEM CÖMERT, HEM DE CİMRİ

Yaratan hatırına, insanları sev, sevil
İnsan sevmede cömert, kıskanmada cimri ol.
Sevilen olmasan da, hiç değilse seven ol
İnsan sevmede cömert, kıskanmada cimri ol.

SİTEM (1)

Peşim sıra gurbet ele
Gel desen de gelmem artık.
Bundan sonra gözyaşımı
Sil desen de silmem artık.

VEZİRDE, REZİLDE EDEN O

Öyle imbiklenmiş ki, ne güzel atasözü
Hanımın akıllıysa, gir oyna çık da oyna.
Öyle neşeli ol ki, bir şelâle misâli
Hanımın akıllıysa, gir çağla çık da çağla.

ÇÂRESİZİM

Bir güzele meyil verdim
Verdim amma çâresizim.
Yoluna gönlümü serdim
Serdim amma çâresizim.