Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

YETER BANA

Öyle kıskanırım ki, nazar değmesin sana
Başka birşey istemem, gözlerin yeter bana...

Hanifi KARA

YÂRE DOĞRU

Keşkeler sıralanır, sonra pişman olursun
Vakit geçmeden durma, yâre doğru köprü kur.
İğneden tut ipliğe, sığaya çekilirsin
Kendini boşa yorma, yâre doğru köprü kur.

YA SÂHİLE AHIRA

Dizginini bırakma, nefis bir ata benzer
Sen hâkimsen sâhile, o hâkimse ahıra.
Şeytan ile birleşir, her an kol kola gezer
Hiçbir şey gizli kalmaz, bir gün çıkar zuhûra.

CAN

Sana sevdiğimi beyan eylesem
Kabul eder misin, canım desem can?
Aşka pusu kuran kini, nefreti
Bir bir budar mısın, canım desem can?

VUSLATSIZ AŞK

Geçmek istesem de öte yakaya
Sıratsız bir aşka müptelâ oldum.
Bu yolda ne vuslat, ne de visâl var
Ne bahtsız bir aşka müptelâ oldum.

SEN ALDIN

Süzme gözlerini karşıma geçip
Aklımı başımdan sen aldın, sen sen.
Aşkın korlarını attın içime
Dermansız bir derde sen saldın, sen sen.

FETHİN GÜLÜ İSTANBUL

Yüzerek karadan Haliç’e doğru
Rakseden geminin yolu İstanbul.
Nice şühedânın Eyüp Sultan’ın
Fâtih’in gönlünün gülü İstanbul.

DİL AĞLAMAZ MI?

Şu ilim çağında şu hâlimize
Haftalar, mevsimler, yıl ağlamaz mı?
Bir eşarp engelse ödül almaya
Dostlar şöyle dursun el ağlamaz mı?

YÂ RAB -I-

Dilenme bilmeyen bir dilenciyim
Boş çevirme yâ Rab, kapına geldim!
Affın istemeye yüzüm yoksa da
Boş çevirme yâ Rab, kapına geldim!

SEVGİLİ PEYGAMBERİM

Seni övmeye yetmez, âciz kalır kalem, söz
Nasıl methedem seni, sevgili peygamberim.
Barış, huzur, kardeşlik… hepsi seninle güzel
Kalplerden sildin kini, sevgili peygamberim.