Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

OĞUL/KIZ ve TORUN

O Hakk’ın emri ile, gönüllere dikilen
Oğul/kız bir fidansa, torun onun meyvesi.
O öyle ki bir nesli, hem korur hem yaşatır
Oğul/kız bir binaysa, torun onun çatısı.

Ölüm
ve
Ayrılık

Sevenleri birbirinden ayıran
Biri ölüm, bir diğeri ayrılık.

PEYMÂNIMIZ VAR

Sakın bâtıllara rağbet eyleme
Her asra hükmeden fermânımız var.
Başka eczânede ilaç arama
Gönül yarasına dermânımız var.

ÇEŞM-İ ŞEHLÂ BAKIŞLIM -X-

“Canım” dediğin anda, içime cemre düşer
Aşkın ile yakarsın, çeşm-i şehlâ bakışlım.
Nedeni sizce mâlum, her fırsatta kalbime
Ilık ılık akarsın, çeşm-i şehlâ bakışlım.

VAY HALLERİNE

Şu yaşlı dünyanın dört bir yanında
Zûlüm yapanların vay hallerine.
Bizzat eli ile yaptığı puta
Dönüp tapanların vay hallerine.

ÖLÜLER DİRİDE
DİRİLMETEDİR...

Zerreden kürreye olan ne varsa
Kudreti her yerde görülmektedir.
Mal, makam, mevkiyle, amelle değil

İHTİYÂRIN HÂLİ

Yaşım ilerledi tâkatten düştüm
Dizde fer kalmadı gezemez oldum.
Parmak arasında ceviz kırarken
Bir pireyi dahi ezemez oldum.

CANIM MEHMET’İM

Tüm Mehmetçiklere

Süreyya’ya yazsam az gelir adın
Mehmet’im, askerim, kınalı kuzum.

BARIŞLA BARIŞALIM

Barış gelsin ülkeme, yetmez mi dökülen kan?
O ana kuzuları, gonca iken solmasın.!
Kürt/Türk, Çerkez/Çeçen..., bir arada yaşasın
Ne ovada/şehirde, dağda terör olmasın.!

O ve BEN (1)

Bile bile sen hayâle
Gel sarılma gönül boşa.
Nefse uyup el âleme
Gel yerilme gönül boşa.