Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

KERBELÂ'YA AĞIT

Âlimler diyârı, Bağdat yanıyor
Her günüm aşûre, her yer Kerbelâ.
Onca Hüseyinler dâr’ın katında
Her günüm aşûre, her yer Kerbelâ.

KİM KİMDİR?

At sürdü doludizgin, hem Toro hem de Tuto(1)
Adı ile değil de, lakabıyla bilinir.
Gömlekçi Hafız ile, Gökşen İmam’da kimdir? (2)
Adı ile değil de, lakabıyla bilinir.

KARA GÖZLÜM NERDESİN?

Yana sallayıp saçı, kaş altından bakınca
Aklımı baştan alan, kömür gözlüm nerdesin?
Beklenmedik bir anda, ikinci hazan vakti
Beni sevdâya salan, baygın gözlüm nerdesin?

KARANLIĞIN AYDINI

O devirde öyle ki, din ile diyânete
“Karanlığın aydını”, hiç durmadan çatardı.
“Çağdışı”, “çöl hukûku”, derdi fırsat buldukça
O kutsal değerlere, her an çamur atardı.

HAKK’A GELİN!
(nasihat)

Günler yıllara dönüştü, koca ömür geldi, geçti
Şuursuzca dolaşmayın, gelin dostlar Hakk’a gelin!
Çok zor îmânı korumak, harâmiler pek çoğaldı

HANGİSİ ÖNCE
(Bizi 1400 yıl önceye götürüyorsun diyenlere…)

Düşünmeden konuşma, hangisi daha önce
Çıplaklık taş devrinde, tesettür Ortaçağ’da.
Tarihe dön de bir bak, kimler daha gerici?

HAYAT NE Kİ?

Yaşadığım yeni hayat
Alev ile köz arası.
Bunun adı devr-i fetret
Sukut ile söz arası.

GÖZLERİNDE BİR AN…

Sırılsıklam oldum senin aşkınla
Gönül deryasına dalmaya geldim.
Kovsan dahi senden uzak duramam
Tekrar o kapıyı çalmaya geldim.

GÖNÜL FAYI

Tatmayan ne bilir aşk depremini
Sen, benim gönlümün fay hattındasın.
Öyle sarsıyor ki, her bir nefesin
Sen, benim gönlümün fay hattındasın.

GÖNLÜ ISITAMADIM

Özden uzaklaştıkça, yürekler korsuz kaldı
Ateş yandı söndü de, gönlü ısıtamadım.
Kerem, Aslı misâli, sevdânın alazında
Yürek aşkla yandı da, gönlü ısıtamadım.