Adem adam olmadı, gayret içinde Tanrı!
Gece gündüz uğraşta sonuç vermedi çağrı,
İnsanı var edipte akılla tahkim eden,
Pişman oldum diyerek yanmaktamıdır bağrı.
Nefsin ipi gevşektir, ister kısalt, ister aç,
İkliminde aşksız kal da bağrında güller solsun
Kendini bil, aşkı tanı, sinene sevda dolsun
Boran olsun, yağmur olsun, gönül aşksız yaşamaz
Her dem âşîk gezerim ben, deliye bayram olsun
Bütün sırlar evrende, evrende öz kelâmdır
Kelâmın özü mana, manada öz Kur’an’dır
Bin bir öze öz veren, özün özünde öz var
Şiirin özü lisan, lisanda öz insandır
Yağmurlar, gözyaşlarım, akar terim ve kanım;
Felekler baş kılımdan fâş eder sirkatini,
Sûzân-ı sevdan ile her dem yanma da canım;
Saçım da aklar çeker ibretle firkatini.
Pervane-i aşkıma borçlu gönül şâdânım,
Gönlün taht kavgasında parola hep ısrardı,
Bülbül âvâzdan uzak râyiha gülden firar,
Bozuldu seyri âlem in ve cin bi karardı-
İnsan mevt olur ammâ arâfta Mevlâ arar.
Aşkı uğrunda köle Kays Leylâ’ya koşardı,
Gönüle gönül sığdırdım,
Yürür yürür leyla derim!
Ön alıp saflar kıldırdım,
Okur okur Mevlâ derim.
Feryat ki cihan yakardım,
Yapraklar sararıyor sonbaharın kâmından,
Gitgide tizleşiyor böceklerin sesleri,
Variyatlar tedirgin iklimin ahkâmından,
Rüzgârın teli kopmuş duyulmuyor pesleri.
Sümbül lâle'ye nispet bahsetmez korkusundan,
İnsana bunca nimet ikram olur ambarla!
Eker biçer gezersin, sunturlu günahlarla,
Mahşerde Tango dönen sanat ehli dostlarla-
Derdest edildiğin gün figan mı çekeceksin.
Aldığımız her nefes yırtarken göğsümüzü-
Senden vefâ bekleyen kim
İçtihâdın hep zülümkâr
Ben felekle savaşırım
Sana ayrı sitemim var
Aşk yükünde palan benim
Yarabbi sana geldim, ellerim boş gelmedim,
Doğarken sterildim yaşarken çok kirlendim,
Bir ömür ektiğimi hasât edip biçerken,
Sırtımda günah dolu çuvallar istifledim.
Senden başka kapı yok, her şey sende konakçı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!