Mâzide atıyorken cihan içinde nâra,
Kem sevdaya düş oldum sineme açtı yara,
Bu kerre coştu gönül tekrar düşürdü dâr'a,
Kaldırmaz naçiz kalbim yara içinde yara.
Bunca zaman yaşadım, sardım sarıldım kadın
Gönül bahçemde gonca yalnızca sen olmadın
Tutsak bir âşık gibi rengine doyamadan
Mâzide karar kılıp, âtiyi ıskaladım
Bir baharda üç rengi sen taşırsın selluka
Yaradılışa teşne âhenkle hâl sürdüren-
Canlı cansız ne varsa Evrende tespihtedir,
Otuz üçlü boncuğu takla ile göçüren-
Zikirde ehil âbit tespihte kerihtedir.
Kâinatta ne varsa tespihle Allah öven-
Tevâzu yerindeyse sütler kabından taşmaz
Ateş dengeli ise, kazan kapak kaldırmaz
Ne kadar methedersen çürümüş kütükleri
Ne insana yar olur, ne haneye kuşkonmaz
Verimli ya da çorak, uzaktır ona nisyân
Toprak cömertliğinde canlılar medenidir
Diyar diyar gezerek rızık arayan insan
Her çiçeğe ulaşan arının vekilidir
Toprak vatanın kökü, canların anasıdır
Vurdukça ruhum iniler, mızraptan ahüzârım;
Nihavendi, hicazkârı, dolaşan bergüzârım,
Ses âleminde meftunum ızdıraptan feyz alan,
Bülbüle intizârım var kemanla işgüzârım.
Dünyanın muradı yok dokunma bamteline,
Bahçede bin bir çiçek istediğine tüne,
Düz giderken bir levha u dönüşü yaptırır,
Alamazsın virajı düşersin sırtüstüne.
Hercümerç eyledi devrân ömrümü,
Özümle eğlenmek arzun değil mi?
Yalnız mı işledim nobran cürümü,
Beni mahkûm etmek mevzun değil mi?
Unutmam elest de verdiğim sözü,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!