Halil İbrahim Alboğa Şiirleri - Şair Hal ...

Ey hayat, bahtıma kilit vururken,
Anahtarı hangi denize attın?
Elin hep yakamda, nedir bu öfken?
Yetmez mi, canımı her nefes tattın?

Eğer türlü türlü cefalarından,

Ey nefsim, bitti oyun, çanak çömlek patladı!
Elde tuttuğun ipten ne çocuklar atladı…

Nerde yetim ağlasa sebep benim sanırım;
Yan odada uyuyan yavrumdan utanırım!..

Zamanım ahirinde, bir heves besliyorum;
Artık, ölümü öpmek, koklamak istiyorum…

Up uzun mesafeler bu nokta son diyecek;
Bitti muharcirliğin bu yurda kon diyecek…

Takıldı bir huzura,
Hisler taze, acemi.
Unutmuşum bu ara,
Kasvet sardı neşemi.

Uyandım yavaş yavaş,

İnsan hayata mahkûm, çevrili dört bir yanı;
Yer bizi çekiyorken, iten kim bu zamanı?
Gez, dolaş, çalış, didin ve gel aynı noktaya;
Gençlik tufanı dindi, gemi vurdu karaya!
Dün, bugün, yarın olur; hepsini gün bilirdik,
Zaman bizi uyutmuş, yelesiz ata bindik.

Nur vatana canlar feda,
Kıldık anam merak etme!
Kimi mahir, kimi geda
Dolduk anam merak etme..

Şehitliktir tek arzumuz,

Dilimde ve elimde hayat hep sağım, solum;
Ezana ses kesildim, demek ki ben bir kulum!..

Şu küçücük odama,
Dedim, beni budama.
Bütün sırlarım sende.
Zaman pınarım sende.
Odacık, garip odam;
Sana düştü tek adam!