Halil Gürkan Şiirleri - Şair Halil Gürkan

Bir yanın Marmara, bir yanın Ege,
Denizin keyfini sür Balıkesir.
Özlem bahçesinde açılır Müge,
Sararıp, solmadan der Balıkesir.

Şeytan Sofrası’nda başkadır gurup,

Afgan Belh Şehri’nde ağardı sema,
Göz açıp dünyaya baktı Mevlâna.
Baba Bahaeddin Şah-ı Ulema,
Günbegün ataya çekti Mevlâna.

Davet üzerine Konya’ya geldi,

Türlü renkte çiçek olup açmadım,
Dal ile yaprağın arasındayım.
Karar verip birisini seçmedim,
Göl ile ırmağın arasındayım.

Düşünüp yarını, dayandım gama,

AĞLATTI

Her oyunda baştım, kendimi aştım,
Kör ocakta taştım, duman ağlattı.
……………………Yaman ağlattı.
Kah durdum kah koştum, arzı dolaştım,

Cennet-i Âlâ’da bir çocuk varmış,
Dünyaya gelecek zamana ermiş.
Hayata hazırlık olsun diyerek,
Yaratan Mevla’ya sorular sormuş.

Çocuk;

Kafdağı her zaman sırtında yükü,
Taşırken haz duyar İbrahim SAĞIR.
Sırların tahtına kurulup baki,
Karanlığı soyar İbrahim SAĞIR.

Şiirde ustadır, üslupta akış,

Geri döndüm, geçmişimi taradım,
Bulamadım, kimdim, ne idi adım,
Senden öncesi boş, her şey karanlık,
Seni gördüğüm gün benim miladım.

Halil GÜRKAN

Hüzünlü gidişin boynumu büktü,
Her seher selamın tele ver gelsin.
Hicranın acısı içime çöktü,
Devadır gözyaşın, sele ver gelsin.

Cananı yad ele çeker ayrılık,

Akşam vakti güneşle vedalaşırken gündüz,
Ufka uzanan engin sanki utangaç bir yüz.
Yakamozlar mahçupça yıldızlara göz kırpar,
Kızıl bir tül misali titriyorken asuman,
Aydan dökülen mehtap özlemle suya çarpar,
Denizin üzerinde uykuya dalar zaman.

Sıkıyor ruhumu ufkun darlığı,
Şafaklar derdimi bölmüyor baba.
Ben duyarım içimdeki çığlığı,
Yaşamayan bunu bilmiyor baba.

Sonsuzluğa yürüdüğün yol üzgün,