GÖR MEVLAM
Yaradan’sın sana sözüm yok ama,
Türlü türlü kullarını gör Mevlâ’m.
Her fırsatta gelip benim yakama,
Uzanan o elden hesap sor Mevlâ’m.
Mevlana yurdundan zirveye doğru,
Yükselen dumandır Feyzi HALICI.
Dilinde şiirler, elinde ÇAĞRI,
Yaşanan zamandır Feyzi HALICI.
Sanat aleminin ekmeği, suyu,
Duayla anarım doğduğun günü,
Sinemi nârınla yaktın yakalı.
Neşeyle yaşarım bugünü, dünü,
Nur olup ufkuma aktın akalı.
Üleşmek emelim aşkı, sevdayı,
Sevda ufuklarına renk renk vuran ışıktım,
Hayata bin umutla sarılan sarmaşıktım,
Giyinip hoşgörüyü hoş tuttum zamanı ben,
Tozpembeydi kâinat, kendimle barışıktım.
Beyhude hülyalarla avuttum zamanı ben,
Kapılıp rehavete unuttum zamanı ben.
BAKANIM MI VAR
Ben giderim gölgem beni uğurlar,
Ardımdan gözyaşı dökenim mi var.
Dökersem derdimi yıkılır surlar,
Sönen ocağımı yakanım mı var.
Yaklaşırken yolculuk yavaş yavaş menzile,
Ruhum cihana sığmaz, bütün alem dar bana.
Islandım gece gündüz nefsin günahı ile,
Zihnimi saran gaflet, sanki payidar bana.
Cehaletin narıyla ateşlerim öfkemi,
Bir güzel yürüdü, rüya yurdundan,
Köpürüp çağlayan suya benziyor.
Salınıp giderken baktım ardından,
Al yeleli, körpe taya benziyor.
Görenler tutulur, yanında özler,
Gönül akşamında güneş batınca,
Can evine dolan mehtaptır bakış.
Sözle ifadenin gücü bitince,
Sevdayı anlatan kitaptır bakış.
Bir huri görünce saçı belinde,
Mevlâ’nın bir lûtfu, üç yanı deniz,
Engine umutla bakar Türkiye’m.
Her karış toprakta atalardan iz,
Buram buram tarih kokar Türkiye’m.
Ay yıldızlı bayrak ile süslenir,
Geçmişinden gelir “Eski”li adın,
Sinende yenilik çok Eskişehir.
Bilirim kabından taşmak muradın,
Gelecek aydınlık, pak Eskişehir.
İnsanın vakarlı, mazbuttur huyu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!