Halide Köksal Şiirleri - Şair Halide Köksal

Üryan gecelerde soyundum dertlere
Çakıllar yığıldı ağrıyan yüreğime
Bekledim sabırla sabahın seherinde
İhanetin azabı tüketti beni.

Bir damla mutluluk düşmedi ruhuma

Damla damla akarken
Gözlerimden hüzün
Sen hangi mevsimin debisindesin

Yıllarca cebelleştim tek başıma
Yalnızlık denilen canavarın ağında

Her ''hoşça kal'' sözü,
gömer bizi ıssızlığımıza,
özlem duyarız anılarımıza.

Yaşam,
sürdürürken karanlıklar içinde,

Yeryüzünde kalıcı olsaydı her şey
Sonsuza dek sürerdi bütün güzellikler...

Baharlar dönmezdi kara kışa
Çiçekler solup karışmazdı toprağa
Sevdalar kara sevdaya dönmezdi

Ey Can,
Kandın o vefasıza
İnandın yalanlarına
Her seferinde tuttun ellerini
Sevda batağında
Bedbaht ettin kendi kendini.

Dünlerimizi uğurladık mevsimin derinliklerine
Hüzzam bir şarkı eşliğinde
Veda sözleri demlenirken dudaklarımızda
Gözyaşlarımız boşaldı hicran acısıyla

Bir anda köreldi duyguların

Yollar sarp ve dikenli, sana ulaşamıyorum
Ayaklarım kanıyor yol alamıyorum
İsyan ediyorum bütün yaşadıklarıma
Anılarımı savuruyorum tek tek uçurumlara.

Hıçkırıklarla bürünüyorum yalnızlık yorganıma

Savunmasızdık,
bize bahşedilen yaşam çizgisinin içinde...

Savrula savrula,
ilerlemeye çalışıyorduk
harabelerin arasında.

Uykusuz geçen gecelerde
Yalnızlığıma yoldaş olurken hayâlin
Seni sayıklıyorum kâbus düşlerimde
Sessiz çığlıklarla uyanıyorum
Kan ter içinde.

Ansızın gidenler
Geri döner mi bilinmez
Uzak diyarlarda
Yollar git git bitmez

Örselenen yürek