Halide Köksal Şiirleri - Şair Halide Köksal

Issız bir adada
Mahkum kaldı yüreğim
Yıllarca bitmedi esaretim

Sanki dipsiz derinlerdeyim
Gelirsen bir gün insafa

Umudumuz kalmadı yarınlara
Kararttılar dünyamızı acımasızca
Beyazın farkı yok artık karadan
İçimize çöreklendi yılanlar
Utansın sebep olanlar
İnsanlık duyguları varsa eğer.

Dallarımız kırıldı esen rüzgârlarda
Çiçeklerimiz soldu kırılan dallarda
Şansımız hiç yaver gitmedi
Şu sefil dünyada

Yaşamın tozu dumanı içinde

Gümbür gümbür söyledik hiç çekinmeden sevdiğimizi
Bin türlü hâyâl kurduk geleceğe dair.

Omuzlarımıza yüklediğimiz yüklerin altında,
Belki zaman zaman ezildik,
Belki de zaman zaman gözyaşlarımızı akıttık avuç içlerimize.

Yıllara yıl ekledik bu günlere geldik
Keşkelerin gölgesinde
Bir ömür tükettik

Zaman akıp giderken
Kilitledik dilimizi

Ruhun açlığı biter mi...

Ömrünü tamamlamamış bir sevdanın
yürek burkan öyküsü,
belki de taşınır mahşere kadar.

Küçükken büyümek isterdim hep
Büyüdüm de ne oldu sanki
Dertler ve sıkıntılar da benimle büyüdü
Keşkelerime bir keşke daha eklendi.

Keşke büyümeseydim,

Keşke geriye dönüş olsa
Harcar mıydım yıllarımı
Hoyratça

Keşkelerle geçti ömrüm
Ah, bir bilseniz

Bizler,
bir ''hiç'' olmasaydık
onların yüreklerinde,
acaba,
yaşarmıydık bunca acıyı
içimizde.

Düşlerin içinde kaybettik kendimizi
Yıllar yılı toparlayamadık benliğimizi
Hala uğraş veriyoruz
Her rengin tonlarında mutluluk arıyoruz
Belki buluruz bir gün aradığımız adresi
Belki de ararken sonlanır aldığımız nefesler