Halide Köksal Şiirleri - Şair Halide Köksal

Ansızın gidenler
Geri döner mi bilinmez
Uzak diyarlarda
Yollar git git bitmez

Örselenen yürek

Dertsiz kul var mı ki şu dünyada
Kaderimiz yazılmış kalu belada
Her kul çekecek alnına yazılanı
Elbet vardır şanslı olanı.
Heyhat!
Nefesimiz yettiğince yaşanacak

Mahkumsun esaretteki yüreğe
Bırakıp gidemezsin
Başka bir yere
Paralarsın kendini
Sevdan yaşasın diye.

Yaşanmamış hayatlar, yarım kalan aşklar
Beklenen yolcular, bitmeyen umutlar
Çekilen çileler, horlanan canlar
En nihayet sabır patlaması, aklın firarı
Ve sokaklarda aranan geçmiş yıllar...

Eğilip bükülme dik tut başını
Zehretme kendine tatlı aşını
Ellere kızıp da çatma kaşını
Kahırlanma, bu can bu beden senin.

Bütün emeklerin heba olsa da

Feraset olsaydı bırakıp gidende
Görürdü bıraktığı enkazı herhalde
Ağlasan da sızlasan da çare yok
Yaşayacaksın alnına yazılan kaderi
Hep böyle kahpece bu feleğin işi.

Sevgi bile,
Sessiz çığlık oldu içimizde
Anlamıyor bizi hiç kimse.

Sevdiğini görünce başka ellerde
Kahrından ölürsün

Gidenler dönmüyor
Bunu bilmiyor musun
Ve bunca zaman
Umutla bekliyor musun

Yıllarca ben de bekledim

Yaşamın bir devresinde
Kanadı yüreklerimiz
Sevda uğruna
Olmadık acılar yaşadık biz
Gözü yaşlı bir dönem
Bıraktık geride

Unutulmaya mahkumsa gidenler
Kanunsa bu eğer
Bunca dizeler, bunca şiirler
Neden yazılır

Vuslatı bekleyenler, kanayan yürekler