Halide Köksal Şiirleri - Şair Halide Köksal

Bedeller ödeye ödeye son bulacak bu ömür...

Yaşamın hangi mevsiminde erdik ki biz murada
İçimizde devleşen özlemlerin sinsi urları acıttı canımızı Görmezden gelemedik birbirimize olan tutku bağlarını
Öfkelerimiz yansıdı düşen her takvim yaprağına

Hangi hoşlukların kırıntılarıydı bize kalanlar
Teselli oldu acılarımıza bıraktıkları hatıralar
Timsah göz yaşları döktüler veda ederken
Bizim içimiz yangınlardaydı.

Dış dünyaya kapattık kapılarımızı

Yenik düştük korkularımıza
Yıllarca yaşadık
Bir sis perdesi ardında

Cesur olamadık
Hayatın zikzaklı yollarında

Bazen gelecek korkusu sarar içimizi
Titretir benliğimizi

Yalnız kaldığımız zamanlarda
İnce hesaplar yaparız
Ve hatalarımızla yüzleşiriz

Mor dağların ardında
Bir gün gelirsin umuduyla
Bütün şiirlerimi sana yazdım
Kara gecelerde

Yüreğimi yakan hasret çığlığı

Sen her gün gününü gün ederken
Ben ölüp ölüp dirilirdim adı konmayan hasrete
Sevda sızısı çekerdi yüreğim, umutlu bekleyişlerle
Kor gibi yanardım hicran ateşiyle gecelerde.

Hasretle beklerdim günlerce yolunu

Gün gelir anılar da gömülür,
duygular da körelir.

Yıllarca göz nuru gibi saklanan resimler,
sararmış mektuplar yakılır
alev alev,

Tutsak kaldın yüreğine
Engel tanımadın kendine
Her zorluğa göğüs gerdin
Hep kendinden ödün verdin.

Sen hala sevda peşindesin

Ah ninem,
Yüzündeki çizgiler anlatıyor
Yaşam savaşını
Derin bakışlarında gizli
Çektiğin onca acı
Gözlerinden okunuyor

Onur savaşı veren güçlü yüreğimiz,
''pısırık'' kelimesiyle lanse edildi.
Geçmişin buğusunu taşıyan hüzünlü gözlerimiz,
Sarp kayalarda huzur aradı.
Kimsenin ulaşamayacağı, kimsenin dokunamayacağı...