KURUYDU VE YEŞERDİ BİR DALDA ÇİÇEK,
KISKANÇTI YERDE BİTEN OT,
TUTUNMAK İÇİN SICAKLIĞIYLA GÜNEŞ
KÜFÜRLER ETTİ GELECEK AY'A
Bir sabah uyandığında
Köyünün sessizliği çökmüştü omuzlarına,
Toprak kokusu tütüyordu avuçlarında,
Ama gözleri kentin tozlu ufkuna düşmüştü.
Sevdiğini bıraktı geride,
Geçmişten bugüne yürür bir millet,
Elde sancak, yürekte inanç.
Malazgirt’te açılan kapı,
Bir destanın ilk harfidir.
Toprağa kan düşer Çanakkale’de,
Kervan yürür gider, devenin ayak sesinde,
Kuş çığlıkları güdülür, ormanın içinde,
Bir sen sevilir bende,
Her sevişimde seni, zelzele.
Kanar elim gülün dikeninde,
Kaç gündüzü katlettim gecelere,
Ellerimde yamalı bir alacakaranlık,
Ana kucağı mı dediniz? Çoktan silinmiş orası.
Yarı açık bir perde, ince bir rüzgâr,
Bir pencere vardı şahidim olan,
Hepsi aynı anda sustu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!