Talih ne kadar güler yüz
gösterirse göstersin,
Ömürlerinin son günü geçmeden
...Sen
Görmez misin
Martıların artık bizim için ağladığını?
Geçen gemilerin
Nedir bu sendeki şiir aşkı?
Seven insanların yüreklerini uyandıran bir bahar türküsüdür şiir.
Güldür, bülbüldür şiirle efsaneleşen,
Aşkın ön yüzü değil ta kendisidir şiir, o en büyük aşktır!
Güzel gözlerinin bakışındaki güzellikte,
Firari eyleme beni.
Şiir giyecek gölgesinde bahar kışlar barışa,sevgiye,
Aklımı başımdan çalmış yürek yakan kokunla aşk,
Güzel bir ruhun varsa
başkasının ruhuna muhtaç olmazsın.
Kendi ışığında ısınır,
kendi renginde çoğalırsın
Evlerin yalnızlığı,
Evlerin içinde bin bir türlü hüzün,mutluluk,
Sevinç dolu evler...
Dışardan baktığımız zaman,
Gel seninle muhabbet edelim...
Eskiden olduğu gibi dertleşelim.
Üzüntülerini de al gel, sevinçlerini de.
Aldığın nefesin kıymetini bil,
Aldanma hayatın cilvesine.
Hoyratça harcama vaktini.
Akşamdan sabaha değildir zaman,
Ey kusur arayan gözler,
Edep, kusuru ifşa değil,
Ortmeyi öğretir.
Neticede kusur görene aittir.
Güzel şiirlriniz hep sürsün, yüzünüz de daima gülsün.