Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Senin gözlerine bakarken,
İçimde kaç şiir çoğaldım bir bilsen be adam.
Kirpiklerinin gölgesine vuruldum,
Uçsuz bir boşluktayım...

...Ve sen
Bana şu sözü bir gün der misin,

Düşerken kırılan dal
gibidir insan
Yürümeyi öğrenirsin düştükçe
bakarsın etrafında kimsen

Sanki sürgünden sevişme anına
geçerçesine.
Beni neyin beklediğini bilmediğim bir andayım.
Sol yanımdan yorgunluğumu alıp, Geleceğimi seninle birleştirecek; Yüreğimdeki ihtiraslarımla yürüyorum.

Ben ormanda açan bir gülüm.
Sanmayın diğer çiçekler benden üstün.
Ben de her tonda çiçek açarım, rengarenk.
Dikenim de olur yaprağımda,
Bazen güzel kokular saçarım etrafıma!

Ben bir gülüm.
Her tonda çiçek açarım, rengârenk...
Dikenim de olur, yaprağım da.

Ve batırdım...
Sözde sevenlere
batırdım...

Kimsenin elinde oyuncak olmak istemiyorsan,
Kalbinin sırrını mücevher eyle.
Bil ki:
İnsanlar konuşur hep anlamadan, dinlemeden...

Dil Kemiksiz Konuşur

Biliyor musun bal arısı?
Ben hiç tütün sarmadım.
Hiç de içmedim.