Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Üstat bak artık şu garipliğe!
Nefesimiz bile sığdırıldı daracık bir maskeye!

Neydi sendeki;
Hiçbir zaman çözemediğim
Kanmışlığım, yanılmışlığım karşısında!
Kalbindeki sözlerin miydi?
Sahte sevginle övdüğün yalanların mıydı

Çocukları öldürülen bir dünyanın aydınlığı mı olur,
Çocuklara bir günaydın diyebileceğimiz bir dünya yok artık.

Seni soruyorum Telefonda senden
Matem dolu geliyor sesin öbür taraftan
Korkma sen sana emanetsin bende sana
Hayranım hep her sesin alo deyişine

Ne değerli insanların yürekleri dokundu, yüreğime.
Değerlerine değer katarak,
İzler bırakan.

Şu güzelliğe bir bak istersen?
"Allah" ne güzellikler yaratmış.
Herkesi yarattığı gibi

Değer miydi buna?
Ruhumu yordunuz sonununda.
Kıymetini bilmeden yitirdiniz kendi değerlerinizi,
Değersizleştirerek kendi benliklerinizi,
Yorgun düşmüş yüreğimden

Hiç değişmedi,
Değişmeyecek!

Sevilmek nedir bilir misin?
Olduğun gibi kendinle ve,
İnsanlarla barışık olmaktır.
İnsanın en derin arzularını anlamak için,