Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Bir tatlı tebessüm dokunsun yüreğinize, gününüze, akşamınız,
Sevgiye teslim günün bittiği yerde,
Geceyi örten huzurla.

Sen varsın yine penceremde,
Sokak lambasına düşen şiir gibiydin.
Sokaktan çıkıp çıkıp gelen yüreğime, Nağme nağme yağan dizelerin içine
gömülerek,

Oysa dünya varmış,
Nefesimin bedenini yuttuğu
yerde.
Sen dokunurken zaman durdu.
Öylece bakakaldık...

Yaramın izi yardandır,
Karanlıkta hasretini kucaklarken böyle mi özlenir?
Gözler nemli, yürekte sızı,
Hasretine peri masalı cümleler örüp,

Bu bir gerçek öykü anlatımı

... Ve sen,

Sudan sebeplerle şiirler yazar, ağlardık.
Kahırdan değil aşktan yanardık
Sen ille de aşk derdin...

Heves, tutku, ne ki?
Ben buğulu gözlerine vuruldum.
Sol yanımda oldu en büyük devrim.
Ey düşümdeki kadın,

Hayatımda değişik şeyler, var dedim bugüne.
Kuşlara buluta maviye gökyüzüne
anlatıyorum seni,

Sana dair maziye unutulmuş ısız bir kentte.
Sigaramın küllerinde kaldı bütün şiirlerim.
Sana bıraktığım.

Sana dair uzun bir maziye daldım,
Unutulmuş ısız bir kenttin is kokan sokaklarında,
Sen aklımdan geçerken,
Üzgün halin,