Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Yaprak dökümü olmasın
hayatımızdan,
sevdiklerimizden.

Her Eylül bir başlangıç olsun

Eylül bize
tüm hüzünleri alıp geldi,
gökyüzü solgun bir kefen gibi
örtüldü dalların üstüne.

Ya dedim eyvah eyvah!
Sevdim delice...
Kime ne?
Tuttum elini...
Bırakmam bir kere,

Geçen tüm aylar içinde Eylül'e buldular bahaneyi,
Oysa ki; yüreklerinde açmamış çiçekler vardı.
Kısa süren geçici sevgilerin kıyısında,
Eylül müydü bu sevgi direncini kıran,

Kulaklarımda seslerin yankılanır,
İçimde derin hüzünlerim var.
Bilsen nasıl özlemişim seni,
Öpesim vardı yanağından eylülün gelmiş,

Bulanık bir ırmak gibi yükseklerden akarak, İçime sığmayan bu
Eylül beni nereye götürüyor?
Sana göçebe olmuş yüreğimin içinden geçiyorsun, çağlayarak,
Gözlerinin gözlerime baktığı yöne doğru mızrak gibi akarak,
Tutkularımı, ihtiraslarımı derinden

Ve;
Bazen gözlerinde okunan binlerce cümle aklında kalır.
İnsan, insanda yeşeren bir can,
Canda var olana da eyvallah der insan,
Sevgi dolu yüreklere huzur dokunsun,
Kalbiniz ve ruhunuz sihatli olsun.

Yüreğim de kaç otopsi yapılması gerekiyor.
Katili sen iken
Faili meçhul aramaya gerek var mı?
Kaç muhafız tutmam gerek seni yakalamak için...

Uzak sandığımız her şey yanımızdaydı,
Elimizi uzatsak dokunacaktık.
Biz farkına varamadık.
15.02.2025
~Gülay Özdemir ~

Herkes gibiydin farklı değildin
sadece ben seni farklı kıldım
hepsi bu kadar. "
25.11.2020