Bu hayatı anladıysam da
Yalan olayım ansızın
Nereden düştüysek bu yere
Her yerimizi kırık çıkık yara bere içinde
Çıkmak çok zor oluyor içimizden
Gece gündüz yol alırken
Gökyüzü bugün yere
Bugün yere
Düştü sanki
Islandı mı bilmiyorum
Ateş düştü de
Durmuyor yerinde
Nefes almak mı
Boş verin onu unutalı çok olmuştur
Alıyorsam bile hissetmiyorumdur
Hissediyorsam da hatırlamıyorumdur
İki arada bir derede geçiyorsa hayat
Suçu benimiydi sanki
Kirli bir gökyüzüydü
Yüzümde griye çalıyordu artık
Yapacak nem kaldıysa
Son çabalarım
Son demlerimi salıyordum
Garip bir renk akıyordum damarlarımdan
Şimşeği yarıp geçen gözlerin,
Aklımda uzayıp gidiyor yüreğime,
Ellerinin ellerimden uzaklığı
Soğuk bir rüzgar estiriyordu
Gül donanmış iç mevsimlerimde
Kırağı çalıyor bu üşümüşlük
Sarpa sarmış kapkaranlık bir akşam
Günü öğüten
İçi öldüren bir karamsarlık sancısı
Bu şafakta sökecek
Bende göreceğim elbet
Kir pas içinde olsa da düşlerim
Sessiz iç limanlarımda
Saklanırdım
Yaralanmış bir kovuk içinde
Yüreğimi alan
Şarkılarımı dinlerdim
Sevdiğimi özlerdim
Ne demekti efendim
Uzakların esrarı
Yıkıldı mı şimdi?
(Size öyle geliyor
bana gelen bir şey olmadı daha)
Hadi kırdık lafın belini, birazda hayatın.
Yada hayat bizim belimizi kırdı.
Hadi söyle gidiyoz mu?
- Beklemelisin.
Sarı bir ateşten gözleri vardı
Yıllar geçse hiç değişmezdi
Ne zaman görsem
Yüreğim külleri eşelenirdi
Anlatamadıklarımdan bir dağ
Biriktirdim yüreğimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!