Ufak ufak yollardayım ben
Büyük sevdama yol alıyorum
Gelen geçene selam veriyorum
Elimde ne varsa dağıtıyorum
Yaşımı aldığımdan mıdır
Sevdama kavuşamadığımdan mıdır nedir?
İstemiyorum artık
Hiçbir şeyi istemiyorum
Hepiniz yalancısınız
Yalanınız batsın ulan
Çöllere de düşsem
İlk defa ısınır yüreğim
Her şeyi kazanamıyorsun ne yazık ki
Önce kaybetmeleri öğreniyorsun
Kimi zaman
Geç indik ya trenden
Ayaklarım şişti yürümekten
En çok kıyılan organdır ayaklar
Yukarı ki tepede
Kandil yanıyor gece
Tek ışığı belli
Hiçbir gölgeye gücü yetmeyen
Cılız bir ışık verebiliyor
Ama görebiliyorsa bir gönül
Sararmış bir yaprak
düştü usuldan
düştü dalından
Gecenin kıyılarında toprağa.
Bulutlarla kaplı gökyüzünü,
Ay parçalayarak aralıyordu
Gecenin ortasında lamba gibi duruyordu ay.
Kaçıp da saklanacak her hangi bir sığınağı da yoktu garibin.
Geceler hüküm salmak zordur aslında,
Canım ay güneşten aldığı oncacık ışığını dağıtıyordu üstümüze.
Sessiz kimsesiz yakamozların deryasında
Deniz kenarında olmak lazımdı şimdi aslında
Taze bir ışık değerken
Alnımın en ücra yerine
Aklımdan neler geçer
Öfkeli düşünceler
Bu susuzlukta çekilmiyor
Aç karnına
Bir alevdir,
Bırakıyorsun üstüme İstanbul.
Çok sıkıyorsun, çok yakıyorsun.
Birazda yağmur,
Bırak yoksa
Yalnız bir ay vardı gökyüzünde
Kim bilir neler geçmişti içinden
Un ufak dökerdi yakamozları denize
Kaç yangından çıktımda
Ses etmedim dedim yıldıza
Yıldız küstü mü ne?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!