Geceye Yankılanan Nara Şiiri - Kadir Akb ...

Ne sanmıştınız ki,
Perde hep tutardı böyle.
Arkası ise yutardı perdenin.
Perde sessizdi bu gece.

Suskundu perde bu gece.
Antresi heyecan, korku doluydu.
Gülen mi vardı bu heyecana?
Kimse bilmez ki bu idi tadı aslında.

Kontrolsüz heyecana da ne demeli,
Gecenin yükü de ne ki acaba?
Tasası nedir bu sahnenin?
Bu destanı sarsan da kim?

Pencereden gelen bu koku da nesi?
Ya da heyecana viran olmuş kalpler.
Bu gülen, ağlayan, alkışlayan da ne ki?
A doğru ya, bu da 4. boyuttaki nidalar.

Bu nara da kimden ki acaba?
Başlayan sahneden olmalı.
Sizce nedir ki bu sahne?
Sahneye çıkan bu kişiler, kimler ki acaba?

Bu bir destan değil miydi?
Penceremden baktığım.
Hatta bir parçam da burada olucaktı.
Nerde ki acaba bu parça?

Geçenler var gene ve ardı sıra gelen sessizlik...
A işte benim parçam galiba.
Şu an elinde düşürecekmişcesine tuttuğun.
Parça düşse eksik mi olur o sahne acaba?

Tabii eğer destan bensem ve bu da parçam ise,
Kayıp her parça her eksik sadece sendemidir?
Yoksa sahnedeki destan da mı?
Destanı mı istediniz?

D-Destanı sen bilirsin aslen.
O 4. boyut bilmez de görmez de.
Kayıp parça ise elbette sensindir aslen.
Aslen buda bütündür ya zaten.

Bütünü oluşturan, bütünü bütün yapan.
Bütündeki kayba sebep olan da
Sensindir belki aslen, amma bilinmez ki bu.
Bütünden başka kimse nasıl bilebilir ki?

Ve evet doğru duydunuz.
Bu da son mısralar destandan.
Yada sizin deyiminizle tiyatrodan.
Son sesler mi? Elbette alkışlar!
Kadir AKBAŞ