Bir Masaldı Parıltım Şiiri - Kadir Akbaş 2

Seni görmek isterim
Geçmişte gördüğüm
Gökyüzünde parlayan
Geleceğimde isterim
Bakmak sana doya doya

Bilemediğim değerini eskiden
Parıl parıl parlardın
Olsam bile şehirde,
Bir lambanın altında

Belki kampta uyumak seninle
İsterdim dinlenmek
Işığında masallar eşliğinde
Korkmak isterdim belkide

Karanlığından gecenin
Yetermiydi ışığın bana
Gökyüzünden parlaman
Bilemem ama anlardım.

Karanlığından gecemin
Issız gecenin kollarında
Bir tepede belki
Sarılır güvenirdim sana

Yeterdi bana o parlaman
Yıldızlar da var hani o sayamadığım
Bir süs gibi gökyüzünün
Ah şu bulut olmasa

Gökyüzü berrak gibi
Gelir gider,bazen,
Ağlar
O kadar hiddetlenir ki sis çöker her yere

Kaybolur gece gökyüzü
O parlaman,yoktur
Ararım seni kendimi kaybederim
Korkarım kaybolmuştur

Ben ve sen yokuz artık
Derken başlar bir düş
Düşte yakınımdır ben sana
Sen koşarmıydın ki bana ?

Konuşurdun benimle
Ben ise dinlerim uzun uzun
Derken düş bitmiş
Kuşlar gelmiştir etrafa

Cik cik ötüşüp dururlar
Ah gökyüzündeki parıltım
Bugün yine gel olurmu
Yine seninle gezelim konuşlım olur mu ?

Gün uzun mu uzun
Parıltıma var daha
Koskoca bir gün
Gelir geçermi sensiz ?

Sevenler de vardı bu aydınlığı da
Ben değil sevmek
Sensizliğimi susturmaya çalışırım
Olmazsan gözlerim kararır

Seni ararım
Karanlığında gözlerimin
Ancak kayıptır ya gündüz
Aramak ne çare

Gün geçse de
Gelse de gece
Kaybolsam ya yine,
Yine yeniden,karanlığında

Seni görmek için parıltım
Çünkü bilirim
Sevdiğini seninde,
Seninde selam vereceğini

İken ben darda zorda bile
Anlamıştım emindim
Seninde sevdiğini
Taki ölümüme kadar bir gerçekti

Parıltım gitti
Tutmadı elimden
Kaldım ben ve karanlığım
Yoktu artık sevgili parıltım...