Galip Uçar Şiirleri - Şair Galip Uçar

Gülün kadife yapraklarından
İçine doğru kayarken
Kırmızıdan bordoya
Bir tebessüm gölgesinde
Narin ve nazik
Ulaştım bir tûbaya

Güneş batar akşamüstü Kadıköy'de
Kıpkırmızı al kızıl
İnsanlar akın akın
Yetişmeye çalışırken bir yerlere
Evlerine
Barlara

Bakın hele şu gökte parlayan yıldıza
Bakın şu gökyüzündeki aya
Nasıl nazlı nazlı salınıyor
Bakın şu kırmızı şanlı sancağa
Sanmayın ki oraya kolay çekildi
Sanmayın hiç emeksiz göndere dikildi

Geceden sehere döner vakittir sana hep
Karanlığını sarhoşluğun adımlarına koyup
Denizin kıyısına kurulan bir ev viraneliğinde
Her yerinden rüzgâr geçerken verdiği sestir
Kum taneleri desem değil
Çakıl taşları desem eksik kalır

Dağlardan çiçekler toplayarak
Yataklar yapalım
Aşkın en masum uykularına dalmak için
Gecelerin kabuslarını el ele kovalım
Kenetleyip parmaklarımızı
Köprülerden geçelim

Siyah bir kedinin
Altın rengi gözlerinden baktım şehre
Öylesine bir tefekkür
Öylesine bir merak
Doğasında olmayışın garipliğinde
Konforlu bir huzur

Kara kumsalların altında uyuyan
Binlerce kilometre uzunluğunda buzlar
Yosun tutmuş yüzeyinizde
At nalları izleri var
Gökyüzünü habersiz ve ani kaplar
Kül dolu kara bulutlar

Haddini aştı bir kardelen
Yüzü buz içinde
Tüm cüretiyle kaldırdı başını
Kar buz tanımadı
Kutsal bir isyan
Usanmaz bir direnişle

Oysa
Demincek oynayarak çocuklar
Temizlemişti karı
Üstünde kedilerin pati izleri
Ağaçlardaki çürük narı
Bir saklanıp şimdi yine gelen

Bulutlar
Hasret gidermek için
Çökmüştü pus olup köyün üstüne
Uzakta belli belirsiz çıngırak sesleri
Ardında sertçe vurulan patinin izi
Kuzuların nefeslerinden çıkan dumanlar