Nerede olduğumu bile tam olarak kestirmekten acizim şu anda...Sahi ben nerdeyim? Bu uğurlanış senfonisi nerede, hangi yürek çatısı altında çalıyor? Bu acılı huzur da neyin nesi? Yüreğimi ısıtan ama bedenimi donduran bu soğuk da ne böyle? Ayaza vuran kış geldi mi sonunda? Geldi sanırım...Yangın yeri yüreğime lapa lapa kar yağıyor...Suya kavuşmuş ateş misali ruhum...
Sonsuzluğa uğurlanıyorum...Bir yanımda erkeğim diğer yanımda göz kırpan beyaz bir melek...İkisi arasında gidip geliyorum...Yaşamla ölüm arasındaki ince çizgi dedikleri bu olsa gerek...Tamam da ben yaşıyor muyum? İnanılması çok zor ama ben günlerdir ruhumla nefes alıyorum, ruhumla düşünüp hissediyorum sadece...Beynimle bedenimi tarihsiz bir dünde bıraktım sanki...Ölü bir bedene hapsolmuş tutkulu, inatçı bir ruh benimkisi...Niye mi? Niye mi öncesinde yol almadım huzura? Umut...Erkeğimin umuduna umut katma umudu...
Çok direndim, ölümle çok savaştım erkeğim...Sana ve hayata geri dönebilmek için çok uğraştım...Ama yapamadım sevgilim, çoktan kapalı dönüş yollarını açamadım...Özür dilerim erkeğim...Birlikte doğmasak ta, birlikte var olduğumuz, adım adım birlikte yol aldığımız bu hayat yolunda seni yalnız bıraktığım için özür dilerim...
‘Burada yeni sayılırım ve daha şimdiden kafama yerleşmiş isimler var..Buradaki kişiler hakkında daha geniş bilgiye sahip olmak daha yakından tanımak isterim elbette.
Acaba kendilerini tanımam için kendimin de cevapladığı bu sorulara cevap verirler mi?
Sağım solum sobe o halde..’
Demiş sevgili Elif Öztürk… Üyesi olduğum bir başka internet sitesinde...Ve bizlere kendimizi anlatabilmemiz için çoktan seçmeli başlıklar sunmuş hayata dair, insana dair… Bu bizim hem kendimizi daha iyi tanımamız, hem de daha iyi tanıtıp yansıtabilmemiz için eşsiz bir fırsat… Bu girişiminden dolayı yürekten kutluyorum sevgili Elif’i… Ve lafı çok uzatmadan verdiği başlıklar çerçevesinde kendimi anlatmaya koyuluyorum…
Kadına dair sorunların çözümü için öncelikle kadının kadınlıkla yüzleşmesi, kadınlığı ve kadın sorunlarını sorgulaması, kadınca özeleştiri yapması ve kadınca insani çözümler yaratması yada bulması gerekiyor... Niye mi? Çünkü kadın önce kendisine inebilmeli, kendisini sorgulayabilmeli ki kendine ve hayata dair yanlışları ve eksikleri görüp düzeltebilsin, giderebilsin, en azından bunlara karşı olası çözümler arayabilsin... Ve yine kendine ve hayata dair doğruları ve olması gerekenleri görüp çoğaltabilsin, yerine getirebilsin... Yıkıcılıktan uzak bir şekilde, en yapıcı haliyle hayatı ve kendisini eleştirebilsin... Değişebilsin, gelişebilsin... Değişirken değiştirebilsin, gelişirken geliştirebilsin...
Kadınların yaşadığı sorunlarının temelini ve sebebini tümden hayata, yaşam koşullarına ve erkeklere yüklemek yanlış olur... Çünkü kadınların yaşadığı sorunların bir kısmı yine kadından kaynaklanıyor, kadınların kimisi bunları gönüllü olarak kabulleniyorlar, hatta kendileri istiyorlar... Kimisi bunları doğal bir akış, hayatın değiştirilemez gerçeği olarak görüyorlar, çünkü öyle öğretiliyorlar, öyle yetiştiriliyorlar... Sorgulama gereği duymadan yaşıyorlar bunları... Kimisi ise baskıyla mecburen kabul etmek zorunda bırakılıyor... Bu baskılardan ise gerek kişisel pasiflikleri, gerek ürkmüş korkuları, gerek özgüven eksikliği, gerek sindirilmişlikleri, gerek ekonomik özgürlükten yoksun oluşları nedeniyle kurtulamıyorlar...
Bugün Dünya Kadınlar Günü... 365 günü yaşayan ve yaşatan kadınların tek güne indirgenmiş hatırlanmışlıklarının yaşandığı gün... Bugün kadınların ‘kadınca isyanları’nın, erkeklerin ‘erkekçe vicdanları’nın günü birlik dışa vurulduğu gün...
Ve ben bugün söz’süzüm... Kelimeler tarafından yetim bırakıldım... Cümlelerim ulaşılamayan uzaklarda... Taa geçmişte... Eski sayfaların toz tutmuş satırlarında... Gün be gün yeşermesini beklediğim umutların sararan dallarında... Yüzünü yaza dönmesini beklediğim İlkbaharın sürüncemesinde... Ve her zamanki gibi kışa gebe hazan mevsiminde...
Ben bugün söz’süzüm... Tüm soft-ideal feministik düşüncelerim susuyor bugün... Hümanistik duygularım isyanını vuramıyor sözlere... Çığlık çığlık taşamıyorum kendimden... Haykırışlarım sus pus olmuş... İçten içe çağlarken içimde...
Kullanıcı:
Geniş ağ yürekli sevdiğim
ADSL hızında sevdalım
Tüm duygulanımlara açık olan
IP'si aşk olan sevdiğim
Maalesef erişemedim sevdana
Kadın, adama baktı
Adam, bakışlardan süzülüp
Kadının gözlerine aktı
Gözlerinden taşıp da
Kadının taa içine aktı...
Sahipsiz yüzlere sinmiş
Alaycı gülüşlerdi maskeler
Kördü bakışlar,
Bakış ardı görüşler
Hep gizliydi...
Dostlar hep yazacağım,
Sözlerime, sözcüklerime sahip çıkacağım!
Dostlar hep yazacağım,
Dizelerimi, satırlarımı hep sunacağım!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!