Ah Allahım
sen yarattın,
Ben kimseye yaranamadım.
Kimlere kandım,
kimlere inandım.
Cehennemi aratmaz
Suya sabuna dokunayım dedim
Suyun başını tutmuşlar.
Görmeden kenardan geçeyim dedim
Kenarları tuzaklamışlar.
Tozu dumana katayım dedim.
Bu geceye şiir yok, okuyan da yok. Canımı verdiğim sözlerimin canına okuyan bile yok. Kendinden ibaret ve sadece kendini duyan iç sesim gibi kelimelerim...
Kelimelerim boşluğuma çarpıyor yankısı yok, kulaklarımdan taşıyor avazım, doyuruyor açlığını ruhumun lakin ötesi yok. Bir ben var içimde, benimle konuşan ve ben, "beni" duyurmak istiyorum.
Sağırlar ülkesinde şiir satmaya çalışan bir tüccar gibiyim ve korkarım batmak üzereyim. Yine sadece kendisine müşteri sözlerim, kendisine içini döken bir ben miyim? Ah vakitsiz insanlık, sana karşıyım. Şiir zırhım olmadan bu sığlığa nasıl karışıyım. Tut ruhumun elinden sözlerim, süsle kendini güzelce beze, duyur sesini kendine benzeyenlere, taş içimden karış aleme...
Ömrümü esir ettin
Kabahatin özrünle kapanmayacaktır.
Yaşattığını yaşayacaksın
Bu mutlaka olacaktır.
Gönül düştüğü bu zorbalıktan
illaki kurtulacaktır.
Gözlerin değer gözlerime,
Her şeyiyle ince ince,
Ne kadar da kapatsan gözlerini,
Kalp atışların dinlemez seni.
Gözlerin sere serpe,
Çaldım kapısını azrailin.
Dedim; "Ben geldim."
İstifini bozmadı, soğuk ve durağan bir sesle; "Hadsizlik etme.
Ben zamanı gelince gelirim." dedi ve sustu.
Dilim kendinden emin ve küstahça karşılık verdi:
"Üstad, sen hep zamansız gelirsin.
Sen istersen yanalım.
Kavuşarak kavrulalım.
Ya da istersen yanalım.
Ağlayarak ayrılalım.
Ben sana amadeyim
Bu geceler asla
Kimsesiz kalmıyor.
Bu sonsuz karanlığın içinde,
Sayısız yalnızla kucaklaşıyor.
Bu gecelerin kundağında
Saçımdaki aklar
Hepsi senin cezan
Şimdi beni kim aklar?
Nereden baksan hüsran
Neresinden baksan hüsran.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!